Dat heb ik natuurlijk weer :-)

Voor dit soort dingen kun je ook alleen maar Marloes Hoogkamer heten. Gisteren voltrok zich het heuglijke feit dat Leendert en Marianne voor Gods aangezicht elkaar trouw beloofden.... oftewel ze gingen trouwen. Ik was het kaartje min of meer kwijtgeraakt. Mijn moeder had twee weken geleden in zo'n opruimmanie mijn hele bureau leggeroofd, alles in een zak gestopt en op mijn kamer gezet. Geen zin gehad om het uit te zoeken, dus ik mailde een vriend of hij het adres kon mailen en hoe laat ik waar moest zijn. Ik wist dat de dienst vrij vroeg zou zijn, dus ik was om 13.30 uur op de plaats van bestemming. Er waren wat verschillende gebouwen en wist dus niet welke het was. Belde ik die vriend op en vraag: Welk gebouw is het? Welk gebouw het is? Je moet gewoon bij Marianne naar binnen!!! Ohoh.... nattigheid.... uuhm ja, das wel leuk dan.... maareeh ik ben geen daggast. Geen daggast? En wij... Nou ga maar gewoon naar binnen en zie maar. Dus ik naar binnen, bruidspaar was hoogstverbaasd maar liet me uiteraard binnen. Het was best druk dus op een gegeven moment ben ik op de bruid en bruidegom afgestapt en heb ik het verhaal uitgelegd en zei ik dat ik na de kerkdienst weer zou vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. Altijd weer apart om bij een inzegening van een bruiloft te zijn. Ik was echt doodop en het was berekoud in die kerk, dus ik had het na de dienst wel gehad en ben dus weggegaan. 's avonds was er nog een feest, maar daar heb ik me even voor afgemeld. Ik was niet meer te genieten.... anyway, dat was weer mijn vrijdagbelevenis.