En....lijk ik al een beetje op d'r :-)

Vandaag 120 km gefietst. Allememaggies, wat een eind. Ik kan ook geen PAP meer zeggen. Volgende week de een na laatste week voor de AGR en dan gaan we in onze sponsorkleding 150 km karren.

Volgende week is de training verplicht en rijden we dus met de hele club, ik ben benieuwd!

Wie is als Hij!!!!

De Leeuw maar ook het Lam

Assesment

Gisteren een 8 gehaald voor mijn 'assesment', ouwenelen uit een dikke duim kan ik wel :-) nee onzin, het ging gewoon goed. Nu verder met het maken van het projectvoorstel en inleveren. "Graduationday, here we come!"

De kahp is eraf!

Wat was het gisteren geweldig om te vertoeven in de omgeving van Drachten. Gelachen, geleerd, gezongen, gebeden.... Heerlijk!

Voor het eerst in De Bethel geweest, Jonathan Goldberg (OM Israel) ging voor. Hij las uit Deuteronomium 32. God is een liefdevol God, maar ook rechtvaardig God die de zonde niet kan verdragen. Als we alleen maar dingen tot ons nemen worden ook wij 'vet en vadsig'. Als wij onze talenten en gaven niet delen met anderen, houden we te vel energie binnen en worden we vet en vadsig waardoor we uiteindelijk meer en meer belemmerd raken in ons leven.
Gaaf om er gewoon een keer geweest te zijn en ik werd weer erg bepaald bij Israel, dat blijft toch wel mijn 'thuisland' voor zover je daarvan kunt spreken.

Veel bekenden van AIA tegengekomen. Verrassende dingen gezien: Fedor en Minke krijgen ook een kleintje! :-) Karin en de baby-in-uitvoering waren ook in NL. Tov om 'hen' weer te omarmen.

Vervolgens teammeeting met de boys en 3 girls (incl. ik). Lachen hoor om met die asten op stap te gaan. Iedereen met een passie voor Jezus en dat uit willen delen in Oelsnitz!
Een verdere beleving van die dag kun je lezen op www.teamoelsnitz.blogspot.com

Ongeveer 450 km gereden (Wouter was ook mee gezelli..... Ik ben boer Harm en ik hou van disco....) . Ik was om 21.05 uur thuis en ben ik zodoende nog ff doorgescheurd naar 't Scheepke om te oefenen voor de paaspraise. Al met al een fantastische dag!

Oelsnitz.... Here we come (part 1)

Vandaag teammeeting in Drachten. Eerst verzamelen in De Bethel waar Jonathan Goldberg spreekt, evangelist in Israel. Toeval? :-)
Vervolgens een hapje eten, teambuilden in het zwembad, worshippen en weer 210 km terug karren. Al met al vandaag bijna 500 km in de pocket (kerk-gastgezin-zwembad-gastgezin-thuis), maar gelukkig niet alleen want Wouter B. gaat ook gezellig mee. De eerste stap naar eenheid binnen het team is gezet, op naar de Friezen!

21 maart... Lente!.... Enzo....

Op 21 maart keek ik op de website van Reimer en Enzo, waar Geerke het volgende op had gezet:

Wat ontzettend lief alle berichtjes, lieve woorden, gedachten, gedichten. Je merkt zo dat je niet vergeten wordt! We zijn bij Enzo's grafje geweest, toen de zon nog heerlijk scheen. Toen we er kwamen, waren er al 3 mensen voor me geweest die iets bij Enzo hadden achtergelaten. Zo geweldig als je aan komt lopen (als Reimer zoals altijd gaat rennen zodra hij het grafje ziet), dat je van ver al ziet dat er een rode ballon op zijn grafje ligt. Zo lag er nog meer. Reimer had een kaart gemaakt "voor Enzo en de Here God" en die hebben we aan een mooi bloeiend plantje vastgemaakt en daar neergezet. Ook had Reimer een ballon van een leeuw uitgezocht (zo eentje op een stokje die je in het ziekenhuis kan kopen) en die hebben we ook bij Enzo neergezet. Die staat er nu heel stoer te kijken naast de rode ballon. Vervolgens taart gekocht, Reimer laten uitzoeken, aardbeien, vruchtjes. Thuis lekker taart gegeten met een paar goede vrienden en hun kinderen. Toen ze weggingen zei Reimer: "Hè, het was echt een fijne dag!" Hij heeft het ook als erg bijzonder ervaren, als een echte verjaardag. Maar ik miste de jarige zo..... Het was een mooie, bijzondere dag, maar ook zwaar. Ons mannetje zou gewoon die twee kaarsjes moeten uitblazen, en met zijn lachje de kamer verwarmen..... we missen hem ontzettend, dag aan dag. We weten dat hij het nu goed heeft, dat geloven we. En dat we hem eens weer terug zullen zien.

Ik vind het prachtig om te zien en te horen hoe onvoorwaardelijk het geloof van kinderen kan zijn. Wat een voorbeelden! Hans & Geerke, sterkte!

Ma yedidot... mishkenotecha...adonai tzevaot

Israel....

Ik krijg heimwee naar Israel. Ik ken de eenzaamheid, de moeite, de strubbeling... en toch wil ik terug. Ik ken ook de intense vrede, het geluk, de pracht van Israel, het zendingsveld al dan niet met de mond beleden....

Misschien zijn het wel gewoon afkickverschijnselen. December 2004, april 2005, juli-aug 2005, april-oktober 2006 was mijn patroon.

Kleine stapjes zei Gijsbert op de muren van Jeruzalem en Ria daarvoor Jesaja 45 vanaf het begin tot vers 5 ongeveer. Ik heb nu het idee eerst trouw te zijn in het 'kleine', wat al moeilijk genoeg is. Grappig, nu ik dit schrijf denk ik: Ja, eerst leren en dan doen. Ik wil altijd met hele grote stappen pionieren, nu is dus de tijd om te leren en word ik op mijn stoel gedrukt.

Eerst fysiotherapie afronden, ik zie zo uit naar de tijd daarna. Afgelopen zondag een preek gehad over dat als we alleen maar leven in de toekomst, van vakantie tot vakantie zeg maar, dat we NU iets verkeerd doen. Woorden komen vaak op het juiste moment.

Ondertussen blijf ik dromen en luisteren.

Differentiëren & afstuderen & stagelopen

....of was het nou andersom. Hoezo druk? Hoezo slechte communicatie op school.... valt allemaal reuze mee. Nog een paar maanden en dan ben ik ervan af. Betah! Op naar geneeskunde!

Mijn afstudeeronderwerp is in opdracht van de Kenniskring Arbeid & Gezondheid van de stad Rotterdam. Wij, want ik werk samen met Maarten Gast en Yoerik Graafland, gaan min of meer kijken of de Work Limitations Questionaire voldoet om alle beperkingen, moeilijkheden en mogelijkheden voor jongeren in de leeftijd 16-25 jaar met een chronische ziekte en/of beperking op de werkplek in kaart te kunnen brengen. Nuttige bezigheid dus, we moeten alleen nog een definitief projectvoorstel ontvangen van onze opdrachtgever en kijken hoe we het fysiotherapeutisch relevant kunnen maken. Ach ja, met nog 12 weken moet dat toch wel goedkomen :-S.

Op 27 maart heb ik mijn assesment: het aanbieden en verdedigen van mijn adviesplan. Ik kreeg gisteren te horen bij het 'oefenen' dat hij onder de indruk was van mijn praatje, oftewel de verpakking, maar dat er alleen nog gesleuteld moet worden aan de inhoud. Is dat niet gewoon al 4 jaar zo ;-) Mijn adviesplan zal gespitst zijn op de werkplekanalyse die ik heb gedaan en het daaruit voortvloeiende fictieve advies aan Kapsalon Christiaan aan de Nieuwe Binnenweg te Rotterdam.

Na het behalen van mijn diploma ga ik eens ff lekker de bloemetjes buiten zetten, world here I come!

Praisen en fietsen

Gisteren had ik weer het voorrecht om de aanbidding door zang en muziek te leiden samen met het praiseteam. Altijd weer bijzonder hoe diensten gaan, wel ook altijd gesloopt daarna :-) Gisteren waren er drie woorden: Ik ga ze maar gewoon opschrijven.

* Ad: Jezus zegt: Ik ben te vertrouwen. Alles wat ik zeg heb ik van de Vader gehoord.

* Piet: Op een gegeven moment zag ik het niet meer zitten en wilde ik niet meer naar de gemeente. Ik zei: Ik ga nooit meer. Op een zaterdagmiddag pakte ik Gods Woord en las ik: Wie de Here verwachten putte nieuwe kracht. Ik was weer helemaal op de juiste plek. Vervolgens wordt er bij mij aangebeld door een dame die helemaal in de put zat en zelfmoord wilde plegen: Ze zei: Ik zie het niet meer zitten en dan ook echt niet meer. Ik: Ik wel, laten we Gods Woord lezen. De vrouw is nooit meer terug geweest en ik zag haar pas weer een tijd later, waarna ze me vertelde dat ze toen van plan was zelfmoord te plegen en nu weer aan het opkrabbelen is. Waarom ons huis, waarom op die tijd? Geen idee, maar Wie de Here verwachten putte nieuwe kracht.

* Han: Beeld: Ik zag allemaal gekleurde ballen op mij afkomen, waarvan ik meen dat de Here wil zeggen dat het allerlei soorten godsdienst binnen verschillende stromingen zijn. God, Jezus is de waarheid. Houd je vast aan Zijn beloften.

Altijd weer gaaf als God spreekt. Wouter had een kennis meegenomen voor wie dat laatste beeld was. Zij heeft een tijd in Israel doorgebracht in een Joods gezin en is op een gegeven moment van haar geloof in Jezus Christus afgedwaald in zoverre dat ze het allemaal niet meer wist. Vanmorgen was ze dus bij ons in de gemeente. God is groot! :-) En ik houd van Zijn humor.

Het zingen ging goed, ervaarde soms wel echt een strijd, bedrukking. Op een gegeven moment bad ik dat Jezus de banden van de duisternis zou verbreken en dat deed Hij. Wat heerlijk dat Gods Geest leidt. Zelf ben ik echt helemaal niets, maar in Hem een Koningkind.

Op 1 april hebben we een gastendienst waar Case Schrage, voormalig dierentemmer, zal spreken. Het belooft supergaaf te worden. 8 april doopdienst ;-)

Na de dienst gauw opruimen, boterhammen naar binnen werken en op de fiets. We hadden schitterend weer en bijna iedereen ging mee. Ik heb nu eindelijk bijna de 100 gehaald, bij 97 waren we weer thuis en ik vond het wel ff best. Volgende week gaan we over de 100. Hopen dat het schitterend weer wordt!

27 graden in Jeruzalem

Wat doe ik hier nog......

27 Graden in de hoofdstad van de wereld.

Avonddiensten

Tussen het stagelopen en afstuderen door, probeer ik ook nog een centje bij te verdienen in het verpleeghuis. Gisteren heb ik voor het eerst een avonddienst gedraaid. Was ff wennen, heel ander tempo. Vanavond op dezelfde afdeling zelfstandig de avonddienst lopen. Heb er zin in en ben benieuwd. Leuke collega's op de andere afdelingen, dus dat gaat helemaal goed komen.

Wie het in handen heeft....

Het verschil is wie hem in handen heeft….

Een basketbal in mijn handen is zo’n 50 euro waard. In de handen van Michael Jordan zo’n 33 miljoen dollar. Het ligt er maar net aan wie het in handen heeft.

Een voetbal in mijn handen is zo’n 25 euro waard, Aan de voet van Zinadine Zidane zo’n 60 miljoen euro.

Een tennisracket in mijn handen dient geen enkel nut. Een tennisracket in de handen van Pete Sampras is goed voor een Wimbledon kampioenschap. Het ligt er maar net aan wie het in handen heeft.

Twee vissen en vijf broden in mijn handen zijn wat sandwiches met vis. Twee vissen en vijf broden in de hand van God was voedsel voor een menigte. Het ligt er maar net aan wie het in handen heeft.

Spijkers in mijn handen brengen op zijn hoogst een vogelhuisje tot stand. Spijkers in de handen van Jezus Christus brachten redding voor de hele wereld. Het ligt er maar net aan wie het in handen heeft.

Dus leg alles wat je bezig houdt, je zorgen, je angsten, je hoop en je dromen, je familie en je relaties in Gods handen, want het verschil is:
Wie het in handen heeft!!

Glorie aan de Koning!

Van mijn familie is (bijna) niemand wedergeboren, dan wel gelovig. Vandaag sprak ik mijn nicht op MSN. Had haar al een hele tijd niet gesproken. Zegt ze ineens: Ik ben niet alleen je nicht, maar ook je zus. Ik had zoiets van: Huh.... Ik wilde gelijk al met allerlei termen gaan gooien, maar wilde eerst weten of ze bedoelde wat ik dacht dat ze bedoelde en ja hoor: Ze had me niet 'durven' bellen, omdat ze destijds niet wist waar ze moest beginnen, maar op 6 december jl. heeft ze een keuze voor Jezus gemaakt en op 7 januari is ze gedoopt (door onderdompeling)! Glorie aan

de Koning. Irma, welkom prinses in de familie

van de Almachtige Koning!