Ik zag ineens dat ik de foto's van Thamar en mij alleen maar op Hyves had gezet. Thamar is inmiddels een paar maanden ouder en groter, maar net zo schattig, lief en zacht :-D
e mërkurë, 21 nëntor 2007
Met Lotje naar Tarzan en ook nog eens koken en nog eens en shoppen
Op zaterdag 20 oktober heb ik Charlotte verrast met een uitje naar Tarzan. In de weken voorafgaand heb ik haar via de post bestookt met aanwijzingen zonder afzender enz. en ondertussen zag ik haar vaak en deed ik of mijn neus bloedde. Het was een prachtig schouwspel. We hebben een foto kunnen nemen en dit is het resultaat.De maandag daarna hebben we gekookt voor de hele familie, omdat we daar gewoon zin in hadden. Eenvoudig lasanga, met een lekker simpel toetje maar zo aangekleed dat het echt een feest was :-) Zaterdag gaan we een galajurk uitzoeken. maar vrijdag hebben we eerst een pokeravond in huize de Bruijn en gaan we van tevoren weer koken, kortom een en al gezelligheid, warmte en liefde. Die dag gaan we ook nog ff een presentatie in elkaar zetten, want Lot zit bij de laatste 5 genomineerden van eventuele vertegenwoordigers van haar school om naar Oeganda te gaan met een uitwisselingsproject, dussuh..... misschien gaat mn kleine zussie binnenkort wel een hele grote reis maken. Zo de here wil, zal het geschieden.
Belofte maakt schuld
Nou, het is me nog niet echt gelukt flink te updaten en dat regelmatig te doen, maar ja. De afgelopen maand is er vreselijk veel gebeurd, werkelijkwaar prachtige dingen! God is zo groot en dan besef ik weer hoe klein ik ben. Een paar leuke foto's van de laatste tijd :-D dan maar! Deze foto's zijn van de laatste jeugddienst van Triple 7 met als thema: LEEF! Sindskort mag ik het zangteam begeleiden en daar heb ik van genoten en geniet ik nog steeds van. e martë, 23 tetor 2007
De toekomst...
Tsja, en nu heb ik geen vaste baan meer en het voelt perfect. Ik ga mijn thuisstudie opstarten en stomen om mijn vwo-certificaten in de betavakken te halen om uiteindelijk mee te kunnen loten voor geneeskunde. Ik heb er helemaal zin an! Voordeel van thuiszijn is ook dat je wat meer tijd aan je relatie met God kunt besteden (je neemt eerder de gelegenheid omdat je schema minder vol zit, triest eigenlijk), goed voor jezelf kunt zorgen als lekker sporten en gezond eten en zo nu en dan eens UIT KAN SLAPEN :-D
Inmiddels zijn er weer wat verschuivingen, ik ben Vrijwilliger voor AIA geworden binnen het wervingteam en dat moet ik nog even opstarten maar is dus weer een nieuwe uitdaging!
Alles deze week even op een rijtje zetten en knallen maar weer!
Inmiddels zijn er weer wat verschuivingen, ik ben Vrijwilliger voor AIA geworden binnen het wervingteam en dat moet ik nog even opstarten maar is dus weer een nieuwe uitdaging!
Alles deze week even op een rijtje zetten en knallen maar weer!
God is zo bijzonder!
Een hele intense en intensieve week achter de rug, waarvan je ten diepste zou willen dat hij nog weken aanhoudt, omdat je het tijdsbesef eigenlijk kwijt bent. God is bijzonder aan het werk geweest de afgelopen week en dat zorgde voor bevrijding!
Deze week ben ik er weer zo bij bepaald dat het zo verschrikkelijk belangrijk en mooi is om dicht bij de Heer te blijven en te leven, daar komt zoveel moois van. En niet alleen dat, maar dan ben je eindelijk wie je mag zijn in Hem. Hij weet precies wat er in je omgaat en Hij kan dat ook het beste oplossen en geeft daar soms of misschien wel juist prachtige mensen voor in je omgeving!
Jezus, ik houd van U. Meer dan de sterren van de hemel, meer dan het water van de zee, meer dan ik U zeggen kan. Halleluja Adonai AMEN!
Deze week ben ik er weer zo bij bepaald dat het zo verschrikkelijk belangrijk en mooi is om dicht bij de Heer te blijven en te leven, daar komt zoveel moois van. En niet alleen dat, maar dan ben je eindelijk wie je mag zijn in Hem. Hij weet precies wat er in je omgaat en Hij kan dat ook het beste oplossen en geeft daar soms of misschien wel juist prachtige mensen voor in je omgeving!
Jezus, ik houd van U. Meer dan de sterren van de hemel, meer dan het water van de zee, meer dan ik U zeggen kan. Halleluja Adonai AMEN!
e mërkurë, 3 tetor 2007
Al meer dan een maand geleden
Het isalweer meer dan een maand geleden en er is zoveel gebeurd, dat ik niet eens zin had om alles op te schrijven. Ondertussen ben ik dus van baan geswitched, omdat de waarneming in Rotterdam maar voor 4 weken was. Nu werk in Gouda als fysio op speciaal onderwijs en 2.5 weken geleden heb ik besloten ook daar weer me te stoppen, want ik ga proberen binnen een seizoen de vwo-certificaten van wiskunde B1, scheikunde, natuurkunde en biologie 1,2 te halen, zodat ik mee kan loten voor de studie geneeskunde. Hoe vet is det? Ik heb er helemaal zin an. Mijn laatste werkdag in Gouda zal zijn op 19 oktober en dan als een speer aan de zelfstudie om in mei 2008 staatsexamen te kunnen doen en te slagen met hulp van de Heer en tot stand gebracht door discipline van het leren.
Afgelopen weken oko weer tal van ontzettend leuke dingen gebeurd, vriendschappen die verdiept zijn, reunie van het Oelsnitz-project, het oefenen voor de jeugddienst opgepakt met een enthousiast jong team.....
De gemeente staat ook niet stil (gelukkig). Een nieuw praktisch vraagstuk is gerezen ten aanzien van onze huisvesting. De wethouder heeft voorgesteld of wij met de andere evangelische gemeente in Alblasserdam willen samengaan en zij met ons, mede omdat zij al beschikken over een groter stuk grond en daar dus eventueel gebouwd kan gaan worden. Ik ben zeer benieuwd wat het antwoord gat worden.
Nu roept de plicht weer.....
Afgelopen weken oko weer tal van ontzettend leuke dingen gebeurd, vriendschappen die verdiept zijn, reunie van het Oelsnitz-project, het oefenen voor de jeugddienst opgepakt met een enthousiast jong team.....
De gemeente staat ook niet stil (gelukkig). Een nieuw praktisch vraagstuk is gerezen ten aanzien van onze huisvesting. De wethouder heeft voorgesteld of wij met de andere evangelische gemeente in Alblasserdam willen samengaan en zij met ons, mede omdat zij al beschikken over een groter stuk grond en daar dus eventueel gebouwd kan gaan worden. Ik ben zeer benieuwd wat het antwoord gat worden.
Nu roept de plicht weer.....
e enjte, 23 gusht 2007
FIT Bijbelschool
Op de weblog van Kees en Wieteke Postma, staat het volgende bericht:
Wieteke gaat beginnen aan een gratis Bijbelschool van Derek Prince Ministries genaamd ' Fit' . FIT staat voor Fundament, Identiteit en Toerusting. Derek Prince is een wereldwijd gerespecteerde Bijbelleraar die met zijn heldere uitleg al vele mensen heeft mogen leren over wie God is. Er zijn veel onderwerpen o.a. Founded on the Rock, De vreze des Heren, Geestelijke Strijd en een studie over de vruchten en gaven van de Heilige Geest. De studie is gratis voor mensen onder de 25 jaar die staan in een bediening of taak.
Heb je interesse? kijk dan eens op www.dpmnederland.nl en ga naar de link bijbelscholen.
Ik heb me direct aangemeld!
Wieteke gaat beginnen aan een gratis Bijbelschool van Derek Prince Ministries genaamd ' Fit' . FIT staat voor Fundament, Identiteit en Toerusting. Derek Prince is een wereldwijd gerespecteerde Bijbelleraar die met zijn heldere uitleg al vele mensen heeft mogen leren over wie God is. Er zijn veel onderwerpen o.a. Founded on the Rock, De vreze des Heren, Geestelijke Strijd en een studie over de vruchten en gaven van de Heilige Geest. De studie is gratis voor mensen onder de 25 jaar die staan in een bediening of taak.
Heb je interesse? kijk dan eens op www.dpmnederland.nl en ga naar de link bijbelscholen.
Ik heb me direct aangemeld!
e diel, 12 gusht 2007
AIA Oelsnitz 2007 - Verslag
Athletes In Action City to City 2007
Oelsnitz, Duitsland – Voetbalteam
Waar moet je beginnen na zo’n fantastisch project? Daar waar de ware inhoud alleen maar van terug te vinden is in de ogen van de deelnemers. 10 dagen die eigenlijk met geen woord te beschrijven zijn, die volledig voldoen aan de inhoud. Toch willen we jullie graag meenemen in de grootheid van dit project door Gods aanwezigheid en hopen we dat jullie iets proeven van wat de Heer gedaan heeft deze week.
Met een groep van 16 mannen, 3 vrouwen en 5 kinderen op pad naar Oelsnitz, waar de ‘laatste man’ ons opwachtte. Een periode van nieuwe dingen in een stad die weinig van ons al eerder gezien hadden.
“Yes, we zijn er. Ging eigenlijk best vlot, die reis.” Aangekomen bij Jugendherberge Talsperre Pirk ontdoen velen van ons zich van stijve knieën, aangezien meer dan de helft van de jongens de 1.80 ruim overschreed. We komen aan in een gebied waar de zon hevig probeert door te dringen door het wolkendek. Een aantal van ons is daar geestelijk ook al bij bepaald in de voorbereiding: Oelsnitz, een stad in het voormalige Oost-Duitsland geestelijk gezien nog onder de deken van de hopeloosheid van o.a. het communisme.
We gaan van start. De echte kennismaking begint nu pas en de eenheid doet dan ook al gauw haar intrede. Het project begint met een gezamenlijke barbecue. De aanwezigen zijn tal van christenen uit Oelsnitz en omgeving en de burgemeester van Oelsnitz. We worden hartelijk onthaald en ‘bedolven’ onder cadeaus: Oelsnitz bestaat 650 jaar! Vol van alle nieuwe dingen duiken we vrijdagavond onze stapelbedden in, uitziende naar wat zou gaan komen. De zaterdag gebruiken we voor de verdeling van de taken, doornemen van het project en verdere kennismaking in het zwembad, waartoe we tot 3 maal gratis toegang hebben. Omdat ik wist dat ik na het project direct moest gaan werken en bij moeheid mijn weerstand afneemt (ik had al een kinderkamp achter de rug), koos ik ervoor op de kant te blijven zitten en niet mee te gaan zwemmen aangezien het vrij fris was. De jongens stoven het zwembad in en haalden eerst allerlei uitzinnige capriolen uit vanaf de duikplanken, waarna ze zich vol enthousiasme en overgave stortten in een potje rugby in het water. Geweldig om te zien! Een stap in toenadering tot elkaar was wederom gezet en de open sfeer was duidelijk merkbaar.
Tijdens de week had ik het voorrecht in zowel het gebedsteam als het dramateam te zitten, als verantwoordelijk te zijn voor de aanbidding door zang en muziek en het verzorgen als fysiotherapeut van de jongens. Het feit dat ik in het gebedsteam zat, was al een gebedsverhoring op zich ook al had ik er niet eens voor gebeden. Met Aize, Aedzer, Wijbe Jan en Liesbeth vormden we het gebedsteam. Dick was er ook vaak bij en zo zaten we met elkaar als het ware in de kern van het team. Alles wat gebeurde, kwam voorbij. Dick werd er bij bepaald dat er bij ons als team nog vele zaken in de weg stonden tussen God en ons en dat dat eerst weg moest zijn, voordat we konden gaan ‘knallen’. Dit was mijn 9e project en ik heb dit zo al een aantal keren meegemaakt, maar dit keer was anders. Nog intenser, nog intiemer. Tijdens het bidden hiervoor en het praten hierover kwam er bij mij iets naar voren wat ik moest belijden. Mijn hart ging als een gek te keer: Mijzelf zo laten zien aan vier mannen en een vrouw? Heer, ik heb dit toch al meerdere malen bij u gebracht, waarom nu weer? Weer? Een keer moet toch genoeg zijn? Nee…. Poeh… Stilte… Dick: Marloes, wil je iets zeggen…. “Ja, voordat we met deze gedachten van belijden en reiniging naar het team gaan, moet het eerst bij ons schoon zijn en ik moet daarin wat melden…” Er werd voor gebeden en om gehuild en we waren er klaar voor. De zondagavond was het zover. Beginnen we de teammeeting, komen er plaatselijke christenen bij. Theo…. Ik zeg niets, de rest van het gebedsteam ook niet en we vertrouwen erop dat God weet wat nodig en belangrijk is. We bidden eenparig voor de mensen, zingen met hen en na ruim een half uur gaan ze weer terug naar hun huizen in verband met andere activiteiten. Dick neemt het woord en laat Wijbe Jan zijn getuigenis geven over het leren kennen van God en daarna getroffen te worden door kanker, van daaruit komt Willem Jan met zijn getuigenis over het verliezen van zijn broer…. de avond neemt een route die we anders in gedachten hadden, totdat Aize zijn getuigenis deelt over waar hij mee geworsteld heeft en dan gaat alles in stroomversnelling. We waren allemaal al geraakt door de getuigenissen, maar nu dringt het door wat er gaat gebeuren bij iedereen: Reinigen! Soms doet dat zeer. Er gebeurt ineens zoveel, dat ik het niet meer chronologisch kan vertellen. Uiteindelijk doet Dick een oproep om voor het eerst (ja, zo was het gewoon echt) een keuze voor Jezus te maken of bij vernieuwing je leven weer opnieuw toe te wijden. Bijna iedereen ging staan, tranen vloeiden rijkelijk, zonden werden beleden…. Handen werden ineens geslagen, schouders werden omarmd, God was hier en deed Zijn werk door Zijn Heilige Geest. “U maakt ons een, U bracht ons tesamen. Wij eren en aanbidden U. Wordt Uw wil gedaan dan bindt het ons saam, iedereen zal deel zijn van uw gezin!” “En aan U alle macht, alle heerlijkheid en kracht. En aan U is de eer en de lof want U regeert, U regeert!”
We zijn er klaar voor! Voor de Koning!
God doet zijn werk op bijzondere manieren. Een greep uit de bijzondere dingen van het project!
Tijdens ons verblijf in de jeugdherberg, is er een Nederlands echtpaar dat door Duitsland aan het trekken is. Op zondagmorgen aan de ontbijttafel zitten de dame en heer er ook en vraag ik hen of ze al gehoord hadden wat we hier deden. Ze wisten dat we hier waren als voetbalteam, maar de rest nog niet. Ik uitgelegd. Vervolgens aan het ontbijt. Zit ik daar met lood in mijn schoenen…. Moet ik nu echt gaan vragen of ze ook naar de openingdienst in de kerk komen? Tsja, ze houden per slot van rekening van mooie architectuur. Maar wie weet vinden ze me wel opdringerig? Is dat belangrijk dan?.... Ok ok ok…. Stoel naar achteren… “Ja, dit was ik nog vergeten te zeggen. We hebben straks om 10.00 uur in de St. Jacobikirche… weet u wel die kerk die middenin Oelsnitz staat met die twee grote punten…. Een dienst waarin wij voorgesteld worden en we dus nog wat dingen gaan doen. Als jullie zin en tijd hebben, zijn jullie van harte welkom.” “Bedankt, we zullen kijken.”. Rond 9.00 uur zie ik de twee vertrekken en ik denk: Nou, ik heb mijn plicht gedaan, jammer maar helaas. En na een dag van kennismaking met de locals komen we ’s avonds weer terug in de jeugdherberg, waar ik de mensen tegenkom. Uit beleefdheid vroeg ik: “Hoe was jullie dag? Ja, leuk, we zijn nog in de kerk geweest….. Bloink… Echt waar, bent u geweest. Ja, we waren aan het fietsen en we hadden eigenlijk niet de intentie om langs te komen, maar we namen de verkeerde afslag en reden praktisch tegen de kerk aan en zodoende zaten we om 10.05 uur in de kerk. We hebben dat dramastukje gezien en jullie horen zingen.”
Asjemenou (hoor Ernie) …. God heeft een pak humor. Gebruikt het lood in mijn schoenen om ze te gaan vragen en ze een verkeerde afslag te laten nemen. Ik had het niet kunnen verzinnen.
In het gebedsteam kregen we vele beelden voor wat we konden bidden en werden we bepaald bij verschillende dingen die gebeuren in Oelsnitz. Bliksemschichten die in plaats van verticaal van de aarde naar de lucht denderen en terug, schoot er één dwars door het wolkendek boven Oelsnitz heen. God zal doorbreken! “Als Hij spreekt boven de wateren, rolt de donder, vlamt er een vuur. Ontzagwekkend is Zijn machtige stem. Hoor naar Hem in dit heilig uur.”
Een van ons zag een tent uitgespannen worden vanaf de kerkpunten over Oelsnitz, waaronder iedereen zich kan begeven die wil en waar een en al licht zal zijn, Gods aanwezigheid in Oelsnitz.
Dick, Aize en ik waren al eerder in de kerk geweest, Theo en Karin zijn daar vorig jaar getrouwd. Dick had daar altijd een zwaarmoedig gevoel gehad en een aantal mensen heeft op de balustrades duistere figuren gezien. Aan Theo vroegen we wat daar in de kerk gebeurd. In de kerk komen vaak ‘broodpredikanten’ die alleen maar prediken voor het geld en niet zozeer een relatie met de Here Jezus hebben, dan wel wedergeboren zijn. We hadden het er in principe niet meer over gehad die week en aan het einde van de week komt Dick naar me toe met de gedachte dat hij voor het eerst verlichting ervoer in de kerk in de 5 keer dat hij daar binnen was geweest. God is Almachtige!
Bij deze het getuigenis van een van de dames die met ons is opgetrokken:
You guys did a great job in Oelsnitz. You brought a new spirit in here!! 2 young boys wanna join our congregation "Freundearbeit". Thank God for such a big success!!! When I spoke to them they told me that they wanna start a new life with Jesus. And you guys made it possible for these two boys :)! But you didn't only give non-christians the chance to start a new life. You also showed us, and especially me, what a living faith in God is about! Since I can remember I believe in God, because my parents are christians too. But if I look back, it was not a living relationship to God. To hear you sing, to pray with you and to feel your love to God and your strong community was an experience I've never made before! It showed me how a real life with jesus can look like! I learnd a lot of new things about the relationship to God and to other people around me. I've never met such open-hearted people like you!!! So I hope that the Lord will always give you the strenght to go on and to send his message to more and more places. I'd like to have that more people can make the same experience like I did. You guys are amazing and I can only say that we already miss you!!! So maybe you will lose your way to Oelsnitz once again!
Het weer bleef maar mistroostig in Oelsnitz, we gingen bidden en op een gegeven moment bleef het droog op de momenten dat wij buiten waren. “God mat de wateren in Zijn hand! Sprak en schiep de zon, breidde de hemel uit als tent waar de mens in wonen kon.”
In het begin waren er weinig kinderen, maar er kwamen er steeds meer. Steeds meer jonge, honger-naar hoop–bekkies die enthousiast mee kwamen voetballen, rennen en volleyballen. God liet het nieuws als een ‘lopend vuurtje’ door de stad gaan en steeds meer werden toegevoegd. Ook kinderen van reeds gelovige ouders. Tijdens een van de voetbalwedstrijden tegen een lokaal tweede klasse team zei een van de jongste kids (zoontje uit mijn gastgezin) met een heel jong verbaasd stemmetje toen Theo werd gewisseld tijdens de wedstrijd: “Theo, Theo, warum bist du ausgesetzt werden? (met een slissend geluidje). Theo uitgelegd dat dat vaak zo gaat en er spelers gewisseld worden om het spel weer een impuls te geven. Het jongetje, Noah 3 jaar, kijkt hem aan, blijft even staren en zegt vervolgens enigszins uit het veld geslagen : Ja, ok, aber warum DU denn?” Theo is echt de held daar door Gods genade J
Kampvuur – sterren
Tijdens het eerste kampvuur met de lokale christenen was ik ongeveer helemaal verast en zo ook mijn gitaar en hoes en ging ik gehuld in een rookwalm, wat stonk ik. Mijn gitaar en hoes ‘meurden’ ook de tent uit. Bij het tweede kampvuur wilde ik dat dus anders en ging ik uit de windrichting zitten spelen. Die avond hebben we God aanbeden door gebed, zang en muziek en ‘fellowship’. We vierden avondmaal als team en met een aantal lokale mensen. Het was bijzonder om elkaar het brood en de wijn door te geven in het open veld onder de sterrenhemel. Ik keek af en toe in de lucht en er straalde 1 ster helder voor ons, die er de hele avond bleef staan. Het was een redelijk bewolkte avond en aan het einde van de avond keek ik nog eens en werden we omringd door sterren, die alleen boven ons te vinden waren, zowel links als rechts verder bij ons vandaan was geen ster te bekennen. Mooi gezicht! Die avond gaven twee tiener-jeugd-jongens hun leven aan God. In die week kwam de moeder naar een van ons toe en vertelde dat de jongens die in het gezin eigenlijk nauwelijks te handhaven waren, nu lieve jongens geworden waren en dat in een paar dagen. God heeft het hele gezin aangeraakt! Hun oudere zus had wat meer klappen van de molen gehad, is nu 19 jaar oud en 8 weken zwanger. Aan het einde van de week wilde zij ook niet anders dan haar leven aan Jezus, de Enige Hoop, geven. Theo & Karin gaan o.a. met hun verder in een Alpha-cursus.
Tijdens de week hebben we niet alleen mogen uitdelen, maar hebben we ook oneindig veel mogen ontvangen. God heeft ons veel geleerd en werden we onderwezen als discipelen, ieder op zijn of haar eigen manier. Wat als een paal boven water staat, is dat God ons allen heeft aangeraakt en met ons aan de slag is gegaan.
Ook de kinderen van Aize en Peter waren onder de indruk. Op de zondagavond, waarin veel beleden is, sprak ik even met Ruben, de oudste zoon van Aize en hij vroeg wat er nu gebeurd was. Hij luisterde vol verwondering een aandacht dat dat in zo’n grote groep stoere mannen kon gebeuren en besloot met de woorden: Dat is wel heel mooi, dat is wel heel bijzonder!
In totaal hebben we 3 wedstrijden tegen lokale voetbalteams gespeeld en nauwelijks gewonnen, maar dat mocht de pret niet drukken. De wedstrijden waren goed, de getuigenissen gegeven en de bijbels uitgedeeld. Tussen alle wedstrijden en clinics aan de kinderen door, hebben we drama mogen opvoeren en voor de kinderen en volwassenen mogen bidden. We hebben hem meerdere malen de Vrede van God toegezongen. Tot die laatste dag, die laatste wedstrijd. De laatste zaterdag…. We moesten de laatste wedstrijd spelen. Die morgen waren we van elkaar gescheiden en at iedereen bij zijn of haar eigen gastgezin. De een werd ’s ochtends en tijdens de lunch al volgepropt met vissticks, pasta en nog veel meer andere vullende dingen, de ander kreeg het wat rustiger met een gewoon ontbijt met broodjes en een lekkere salade tussen de middag, afhankelijk van de cultuur van het gastgezin J In de middag ontmoetten we elkaar weer, we gingen koffie met taart nuttigen ter gelegenheid van de verjaardag van Johannes, sommigen gingen nog een en ander kopen in de stad en toen op naar de wedstrijd. In verband met regen liep het allemaal niet vlot en renden de jongens uiteindelijk het veld op. In de tussentijd nam geen van ons het voortouw te bidden en God te betrekken. De wedstrijd verliep uitermate stroef, ook al waren de eerste twee doelpunten voor ons. Er waren irritaties over en weer, de slidings gingen meer richting de enkels en het was eenheid af. Er kwam een moment in de wedstrijd dat eigenlijk moest komen: Jan Willem ging als verdediger het duel aan met een spits waarbij ze beiden vol tegen de opstuiterende bal schopten. De voet van JW kon in het moment de andere kracht niet tegengaan en viel geblesseerd op de grond. Ik vertrouwde het niet en hij ging samen met Liesbeth en Aedzer naar het ziekenhuis, waar bleek dat hij zijn voet zwaar gekneusd had en er drie dagen niet op mocht lopen. Wat is er gebeurd, apart van het feit dat mensen gewoon geblesseerd kunnen raken? We zijn op onze knieën gegaan en hebben gebeden en beleden dat we de dag zonder God waren begonnen als het ware. Ook dit was een les op het juiste moment voor ons. De hele week zat de Spirit er volop in. We moesten alleen niet denken dat het ons goed-zijn was.
“God is almachtig maar vergeet dit niet, dat Hij van ons houdt en in alles voorziet. Wij zijn zijn kinderen voor nu en altijd, kom prijs de Heer, de Majesteit.”
Rest mij nog te zeggen dat dit een fantastisch project was en ik enorm genoten heb van de bende mannen (incl. 5 kids) en 2 dames met wie ik mee mocht.
Een dikke knuffel aan iedereen,
Marloes Hoogkamer
Oelsnitz, Duitsland – Voetbalteam
Waar moet je beginnen na zo’n fantastisch project? Daar waar de ware inhoud alleen maar van terug te vinden is in de ogen van de deelnemers. 10 dagen die eigenlijk met geen woord te beschrijven zijn, die volledig voldoen aan de inhoud. Toch willen we jullie graag meenemen in de grootheid van dit project door Gods aanwezigheid en hopen we dat jullie iets proeven van wat de Heer gedaan heeft deze week.
Met een groep van 16 mannen, 3 vrouwen en 5 kinderen op pad naar Oelsnitz, waar de ‘laatste man’ ons opwachtte. Een periode van nieuwe dingen in een stad die weinig van ons al eerder gezien hadden.
“Yes, we zijn er. Ging eigenlijk best vlot, die reis.” Aangekomen bij Jugendherberge Talsperre Pirk ontdoen velen van ons zich van stijve knieën, aangezien meer dan de helft van de jongens de 1.80 ruim overschreed. We komen aan in een gebied waar de zon hevig probeert door te dringen door het wolkendek. Een aantal van ons is daar geestelijk ook al bij bepaald in de voorbereiding: Oelsnitz, een stad in het voormalige Oost-Duitsland geestelijk gezien nog onder de deken van de hopeloosheid van o.a. het communisme.
We gaan van start. De echte kennismaking begint nu pas en de eenheid doet dan ook al gauw haar intrede. Het project begint met een gezamenlijke barbecue. De aanwezigen zijn tal van christenen uit Oelsnitz en omgeving en de burgemeester van Oelsnitz. We worden hartelijk onthaald en ‘bedolven’ onder cadeaus: Oelsnitz bestaat 650 jaar! Vol van alle nieuwe dingen duiken we vrijdagavond onze stapelbedden in, uitziende naar wat zou gaan komen. De zaterdag gebruiken we voor de verdeling van de taken, doornemen van het project en verdere kennismaking in het zwembad, waartoe we tot 3 maal gratis toegang hebben. Omdat ik wist dat ik na het project direct moest gaan werken en bij moeheid mijn weerstand afneemt (ik had al een kinderkamp achter de rug), koos ik ervoor op de kant te blijven zitten en niet mee te gaan zwemmen aangezien het vrij fris was. De jongens stoven het zwembad in en haalden eerst allerlei uitzinnige capriolen uit vanaf de duikplanken, waarna ze zich vol enthousiasme en overgave stortten in een potje rugby in het water. Geweldig om te zien! Een stap in toenadering tot elkaar was wederom gezet en de open sfeer was duidelijk merkbaar.
Tijdens de week had ik het voorrecht in zowel het gebedsteam als het dramateam te zitten, als verantwoordelijk te zijn voor de aanbidding door zang en muziek en het verzorgen als fysiotherapeut van de jongens. Het feit dat ik in het gebedsteam zat, was al een gebedsverhoring op zich ook al had ik er niet eens voor gebeden. Met Aize, Aedzer, Wijbe Jan en Liesbeth vormden we het gebedsteam. Dick was er ook vaak bij en zo zaten we met elkaar als het ware in de kern van het team. Alles wat gebeurde, kwam voorbij. Dick werd er bij bepaald dat er bij ons als team nog vele zaken in de weg stonden tussen God en ons en dat dat eerst weg moest zijn, voordat we konden gaan ‘knallen’. Dit was mijn 9e project en ik heb dit zo al een aantal keren meegemaakt, maar dit keer was anders. Nog intenser, nog intiemer. Tijdens het bidden hiervoor en het praten hierover kwam er bij mij iets naar voren wat ik moest belijden. Mijn hart ging als een gek te keer: Mijzelf zo laten zien aan vier mannen en een vrouw? Heer, ik heb dit toch al meerdere malen bij u gebracht, waarom nu weer? Weer? Een keer moet toch genoeg zijn? Nee…. Poeh… Stilte… Dick: Marloes, wil je iets zeggen…. “Ja, voordat we met deze gedachten van belijden en reiniging naar het team gaan, moet het eerst bij ons schoon zijn en ik moet daarin wat melden…” Er werd voor gebeden en om gehuild en we waren er klaar voor. De zondagavond was het zover. Beginnen we de teammeeting, komen er plaatselijke christenen bij. Theo…. Ik zeg niets, de rest van het gebedsteam ook niet en we vertrouwen erop dat God weet wat nodig en belangrijk is. We bidden eenparig voor de mensen, zingen met hen en na ruim een half uur gaan ze weer terug naar hun huizen in verband met andere activiteiten. Dick neemt het woord en laat Wijbe Jan zijn getuigenis geven over het leren kennen van God en daarna getroffen te worden door kanker, van daaruit komt Willem Jan met zijn getuigenis over het verliezen van zijn broer…. de avond neemt een route die we anders in gedachten hadden, totdat Aize zijn getuigenis deelt over waar hij mee geworsteld heeft en dan gaat alles in stroomversnelling. We waren allemaal al geraakt door de getuigenissen, maar nu dringt het door wat er gaat gebeuren bij iedereen: Reinigen! Soms doet dat zeer. Er gebeurt ineens zoveel, dat ik het niet meer chronologisch kan vertellen. Uiteindelijk doet Dick een oproep om voor het eerst (ja, zo was het gewoon echt) een keuze voor Jezus te maken of bij vernieuwing je leven weer opnieuw toe te wijden. Bijna iedereen ging staan, tranen vloeiden rijkelijk, zonden werden beleden…. Handen werden ineens geslagen, schouders werden omarmd, God was hier en deed Zijn werk door Zijn Heilige Geest. “U maakt ons een, U bracht ons tesamen. Wij eren en aanbidden U. Wordt Uw wil gedaan dan bindt het ons saam, iedereen zal deel zijn van uw gezin!” “En aan U alle macht, alle heerlijkheid en kracht. En aan U is de eer en de lof want U regeert, U regeert!”
We zijn er klaar voor! Voor de Koning!
God doet zijn werk op bijzondere manieren. Een greep uit de bijzondere dingen van het project!
Tijdens ons verblijf in de jeugdherberg, is er een Nederlands echtpaar dat door Duitsland aan het trekken is. Op zondagmorgen aan de ontbijttafel zitten de dame en heer er ook en vraag ik hen of ze al gehoord hadden wat we hier deden. Ze wisten dat we hier waren als voetbalteam, maar de rest nog niet. Ik uitgelegd. Vervolgens aan het ontbijt. Zit ik daar met lood in mijn schoenen…. Moet ik nu echt gaan vragen of ze ook naar de openingdienst in de kerk komen? Tsja, ze houden per slot van rekening van mooie architectuur. Maar wie weet vinden ze me wel opdringerig? Is dat belangrijk dan?.... Ok ok ok…. Stoel naar achteren… “Ja, dit was ik nog vergeten te zeggen. We hebben straks om 10.00 uur in de St. Jacobikirche… weet u wel die kerk die middenin Oelsnitz staat met die twee grote punten…. Een dienst waarin wij voorgesteld worden en we dus nog wat dingen gaan doen. Als jullie zin en tijd hebben, zijn jullie van harte welkom.” “Bedankt, we zullen kijken.”. Rond 9.00 uur zie ik de twee vertrekken en ik denk: Nou, ik heb mijn plicht gedaan, jammer maar helaas. En na een dag van kennismaking met de locals komen we ’s avonds weer terug in de jeugdherberg, waar ik de mensen tegenkom. Uit beleefdheid vroeg ik: “Hoe was jullie dag? Ja, leuk, we zijn nog in de kerk geweest….. Bloink… Echt waar, bent u geweest. Ja, we waren aan het fietsen en we hadden eigenlijk niet de intentie om langs te komen, maar we namen de verkeerde afslag en reden praktisch tegen de kerk aan en zodoende zaten we om 10.05 uur in de kerk. We hebben dat dramastukje gezien en jullie horen zingen.”
Asjemenou (hoor Ernie) …. God heeft een pak humor. Gebruikt het lood in mijn schoenen om ze te gaan vragen en ze een verkeerde afslag te laten nemen. Ik had het niet kunnen verzinnen.
In het gebedsteam kregen we vele beelden voor wat we konden bidden en werden we bepaald bij verschillende dingen die gebeuren in Oelsnitz. Bliksemschichten die in plaats van verticaal van de aarde naar de lucht denderen en terug, schoot er één dwars door het wolkendek boven Oelsnitz heen. God zal doorbreken! “Als Hij spreekt boven de wateren, rolt de donder, vlamt er een vuur. Ontzagwekkend is Zijn machtige stem. Hoor naar Hem in dit heilig uur.”
Een van ons zag een tent uitgespannen worden vanaf de kerkpunten over Oelsnitz, waaronder iedereen zich kan begeven die wil en waar een en al licht zal zijn, Gods aanwezigheid in Oelsnitz.
Dick, Aize en ik waren al eerder in de kerk geweest, Theo en Karin zijn daar vorig jaar getrouwd. Dick had daar altijd een zwaarmoedig gevoel gehad en een aantal mensen heeft op de balustrades duistere figuren gezien. Aan Theo vroegen we wat daar in de kerk gebeurd. In de kerk komen vaak ‘broodpredikanten’ die alleen maar prediken voor het geld en niet zozeer een relatie met de Here Jezus hebben, dan wel wedergeboren zijn. We hadden het er in principe niet meer over gehad die week en aan het einde van de week komt Dick naar me toe met de gedachte dat hij voor het eerst verlichting ervoer in de kerk in de 5 keer dat hij daar binnen was geweest. God is Almachtige!
Bij deze het getuigenis van een van de dames die met ons is opgetrokken:
You guys did a great job in Oelsnitz. You brought a new spirit in here!! 2 young boys wanna join our congregation "Freundearbeit". Thank God for such a big success!!! When I spoke to them they told me that they wanna start a new life with Jesus. And you guys made it possible for these two boys :)! But you didn't only give non-christians the chance to start a new life. You also showed us, and especially me, what a living faith in God is about! Since I can remember I believe in God, because my parents are christians too. But if I look back, it was not a living relationship to God. To hear you sing, to pray with you and to feel your love to God and your strong community was an experience I've never made before! It showed me how a real life with jesus can look like! I learnd a lot of new things about the relationship to God and to other people around me. I've never met such open-hearted people like you!!! So I hope that the Lord will always give you the strenght to go on and to send his message to more and more places. I'd like to have that more people can make the same experience like I did. You guys are amazing and I can only say that we already miss you!!! So maybe you will lose your way to Oelsnitz once again!
Het weer bleef maar mistroostig in Oelsnitz, we gingen bidden en op een gegeven moment bleef het droog op de momenten dat wij buiten waren. “God mat de wateren in Zijn hand! Sprak en schiep de zon, breidde de hemel uit als tent waar de mens in wonen kon.”
In het begin waren er weinig kinderen, maar er kwamen er steeds meer. Steeds meer jonge, honger-naar hoop–bekkies die enthousiast mee kwamen voetballen, rennen en volleyballen. God liet het nieuws als een ‘lopend vuurtje’ door de stad gaan en steeds meer werden toegevoegd. Ook kinderen van reeds gelovige ouders. Tijdens een van de voetbalwedstrijden tegen een lokaal tweede klasse team zei een van de jongste kids (zoontje uit mijn gastgezin) met een heel jong verbaasd stemmetje toen Theo werd gewisseld tijdens de wedstrijd: “Theo, Theo, warum bist du ausgesetzt werden? (met een slissend geluidje). Theo uitgelegd dat dat vaak zo gaat en er spelers gewisseld worden om het spel weer een impuls te geven. Het jongetje, Noah 3 jaar, kijkt hem aan, blijft even staren en zegt vervolgens enigszins uit het veld geslagen : Ja, ok, aber warum DU denn?” Theo is echt de held daar door Gods genade J
Kampvuur – sterren
Tijdens het eerste kampvuur met de lokale christenen was ik ongeveer helemaal verast en zo ook mijn gitaar en hoes en ging ik gehuld in een rookwalm, wat stonk ik. Mijn gitaar en hoes ‘meurden’ ook de tent uit. Bij het tweede kampvuur wilde ik dat dus anders en ging ik uit de windrichting zitten spelen. Die avond hebben we God aanbeden door gebed, zang en muziek en ‘fellowship’. We vierden avondmaal als team en met een aantal lokale mensen. Het was bijzonder om elkaar het brood en de wijn door te geven in het open veld onder de sterrenhemel. Ik keek af en toe in de lucht en er straalde 1 ster helder voor ons, die er de hele avond bleef staan. Het was een redelijk bewolkte avond en aan het einde van de avond keek ik nog eens en werden we omringd door sterren, die alleen boven ons te vinden waren, zowel links als rechts verder bij ons vandaan was geen ster te bekennen. Mooi gezicht! Die avond gaven twee tiener-jeugd-jongens hun leven aan God. In die week kwam de moeder naar een van ons toe en vertelde dat de jongens die in het gezin eigenlijk nauwelijks te handhaven waren, nu lieve jongens geworden waren en dat in een paar dagen. God heeft het hele gezin aangeraakt! Hun oudere zus had wat meer klappen van de molen gehad, is nu 19 jaar oud en 8 weken zwanger. Aan het einde van de week wilde zij ook niet anders dan haar leven aan Jezus, de Enige Hoop, geven. Theo & Karin gaan o.a. met hun verder in een Alpha-cursus.
Tijdens de week hebben we niet alleen mogen uitdelen, maar hebben we ook oneindig veel mogen ontvangen. God heeft ons veel geleerd en werden we onderwezen als discipelen, ieder op zijn of haar eigen manier. Wat als een paal boven water staat, is dat God ons allen heeft aangeraakt en met ons aan de slag is gegaan.
Ook de kinderen van Aize en Peter waren onder de indruk. Op de zondagavond, waarin veel beleden is, sprak ik even met Ruben, de oudste zoon van Aize en hij vroeg wat er nu gebeurd was. Hij luisterde vol verwondering een aandacht dat dat in zo’n grote groep stoere mannen kon gebeuren en besloot met de woorden: Dat is wel heel mooi, dat is wel heel bijzonder!
In totaal hebben we 3 wedstrijden tegen lokale voetbalteams gespeeld en nauwelijks gewonnen, maar dat mocht de pret niet drukken. De wedstrijden waren goed, de getuigenissen gegeven en de bijbels uitgedeeld. Tussen alle wedstrijden en clinics aan de kinderen door, hebben we drama mogen opvoeren en voor de kinderen en volwassenen mogen bidden. We hebben hem meerdere malen de Vrede van God toegezongen. Tot die laatste dag, die laatste wedstrijd. De laatste zaterdag…. We moesten de laatste wedstrijd spelen. Die morgen waren we van elkaar gescheiden en at iedereen bij zijn of haar eigen gastgezin. De een werd ’s ochtends en tijdens de lunch al volgepropt met vissticks, pasta en nog veel meer andere vullende dingen, de ander kreeg het wat rustiger met een gewoon ontbijt met broodjes en een lekkere salade tussen de middag, afhankelijk van de cultuur van het gastgezin J In de middag ontmoetten we elkaar weer, we gingen koffie met taart nuttigen ter gelegenheid van de verjaardag van Johannes, sommigen gingen nog een en ander kopen in de stad en toen op naar de wedstrijd. In verband met regen liep het allemaal niet vlot en renden de jongens uiteindelijk het veld op. In de tussentijd nam geen van ons het voortouw te bidden en God te betrekken. De wedstrijd verliep uitermate stroef, ook al waren de eerste twee doelpunten voor ons. Er waren irritaties over en weer, de slidings gingen meer richting de enkels en het was eenheid af. Er kwam een moment in de wedstrijd dat eigenlijk moest komen: Jan Willem ging als verdediger het duel aan met een spits waarbij ze beiden vol tegen de opstuiterende bal schopten. De voet van JW kon in het moment de andere kracht niet tegengaan en viel geblesseerd op de grond. Ik vertrouwde het niet en hij ging samen met Liesbeth en Aedzer naar het ziekenhuis, waar bleek dat hij zijn voet zwaar gekneusd had en er drie dagen niet op mocht lopen. Wat is er gebeurd, apart van het feit dat mensen gewoon geblesseerd kunnen raken? We zijn op onze knieën gegaan en hebben gebeden en beleden dat we de dag zonder God waren begonnen als het ware. Ook dit was een les op het juiste moment voor ons. De hele week zat de Spirit er volop in. We moesten alleen niet denken dat het ons goed-zijn was.
“God is almachtig maar vergeet dit niet, dat Hij van ons houdt en in alles voorziet. Wij zijn zijn kinderen voor nu en altijd, kom prijs de Heer, de Majesteit.”
Rest mij nog te zeggen dat dit een fantastisch project was en ik enorm genoten heb van de bende mannen (incl. 5 kids) en 2 dames met wie ik mee mocht.
Een dikke knuffel aan iedereen,
Marloes Hoogkamer
e enjte, 2 gusht 2007
Als sterren aan de hemel staan
Man wat een verhalen allemaal.... gisterenavond hebben we met elkaar en met lokale Oelsnitzers avondmaal gevierd en hebben twee jongens hun leven aan de Here Jezus gegeven. Vet tov of niet dan? :-) Tijdens het spelen op de gitaar keek ik af en toe in de lucht en scheen er een mooie ster voor ons. Aan het einde van de avond was er boven ons, en alleen boven ons, een cirkel van sterren.... echt te gek om te zien. In de verte zagen we geen sterren, waarschijnlijk te bewolkt. Het was heel mooi om te zien, we hebben gebeden, gezongn en het brood en de wijn gedeeld.
Nu schijnt de zon prachtig en de de kinderen zijn verzoveelvoudigd inclusief ouders. Heerlijk.
Dit was maar even een kort berichtje, volgende keer meer.
De Here zegene jullie!
Nu schijnt de zon prachtig en de de kinderen zijn verzoveelvoudigd inclusief ouders. Heerlijk.
Dit was maar even een kort berichtje, volgende keer meer.
De Here zegene jullie!
e mërkurë, 1 gusht 2007
Ik ben in Oelsnitz
check www.teamoelsnitz.blogspot.com
check www. athletesinaction.nl/live --> project Duitsland en alle andere projecten
check www. athletesinaction.nl/live --> project Duitsland en alle andere projecten
e martë, 17 korrik 2007
Stroomversnelling
Nu het hele theoretische gebeuren achter de rug is, moet het NL ritme meteen weer opgepakt worden. Gisteren heb ik kennisgemaakt met een aantal mensen, waaronder de directeur en de adjunctdirectrices van de scholen waar ik per september ga werken. Een heel hartelijk team. Wel spannend om te bedenken dat ik nu echt aan de slag ga en ook al zo zelfstandig. Allerlei dingen zijn nieuw en daarmee ook een uitdaging, maar toch ook wel blijvend spannend.
Door alle drukte besef ik ook bijna niet dat ik zaterdag al op kinderkamp ga. Heb net wat liedjes geoefend en dan komt de spirit er wel gelijk in, maar er zijn jaren geweest dat ik er heel anders in zat. En dan nog maar niet te spreken over het project naar Duitsland, dat volgende week vrijdag begint. Ben benieuwd!
Bidden jullie mee voor de projecten: Schatzoekers Kinderkamp en AIA in Oelsnitz!
Nou moe'k echt een grote meid worden :-)
Door alle drukte besef ik ook bijna niet dat ik zaterdag al op kinderkamp ga. Heb net wat liedjes geoefend en dan komt de spirit er wel gelijk in, maar er zijn jaren geweest dat ik er heel anders in zat. En dan nog maar niet te spreken over het project naar Duitsland, dat volgende week vrijdag begint. Ben benieuwd!
Bidden jullie mee voor de projecten: Schatzoekers Kinderkamp en AIA in Oelsnitz!
Nou moe'k echt een grote meid worden :-)
e mërkurë, 11 korrik 2007
Dat beloof ik!
Ik heb vandaag, samen met nog 84 andere studenten, de eed af moeten leggen tot geheimhouding aangaande het wel en wee van mijn toekomstige cliënten naar derden. Met 85 studenten in totaal in Rotterdam mogen we ons vanaf nu officieel Algemeen Fysiotherapeut noemen. De plechtigheid was leuk, zeker het borrelen na afloop. Bij deze wat foto's van het tekenen van de documenten en een foto met mijn vier matties van de afgelopen 3 en 4 jaar. Bassie kwam er pas in de tweede bij :-)
e diel, 8 korrik 2007
Zaterdag & zondag
Robbert moest ff nog wat regelen op zijn werk, waardoor de barbecue is verschoven naar vanavond. Dus Renate heeft een pasta gemaakt met gestampte erwtenprut. Lekker zoet en apart. Gisterenavond zijn we gaan oefenen in de kerk voor vanmorgen. Samen met Robbert, Renate en Anne heb ik drie liedjes geoefend: You laid aside your majesty (U legde af), Sing Hallelujah (Canta Alleluyah al Senor), I lift my hands (Ik prijs U Heer).
Verder heb ik 's middags wat waar ingeslagen om mee terug te nemen naar NL.
Na het oefenen zijn we naar huis gereden, heb ik Maarten op bed nog een verhaaltje voorgelezen en zijn we met de meiden een spelletje gaan doen. Eigenlijk waren we allemaal zo gaar als een konijn :-)
Zondag
Wat geweldig, de gemeente waar R&R naartoe gaan. Eigenlijk allemaal oude knarretjes, maar zo lief, hartelijk en oprecht. Er speelt een dame, Hannah 88 jaar, achter het orgel en Robbert riedelt er wat tussendoor in het juiste tempo :-) Ik werd heel hartelijk begroet en dan niet op z'n Amerikaans, maar echt. Ik heb een poosje met de organiste zitten kletsen en ik kreeg tranen in mijn ogen van de bescheidenheid en liefde van deze vrouw, wat heerlijk. Het zingen van de liederen door ons deed iedereen stoppen met zingen omdat ze het zo mooi vonden. Wij hebben ook echt genoten van het feit om dit te mogen doen. Na de dienst nog heel even wat mensen gesproken en toen ging de kerk alweer dicht. Het is daar gewoon doorwerken :-) De prediking was goed, echt en puur. Aan de hand van mensen als Daniel, Wasti, Mozes en Jozef werd aangereikt en uitgelegd dat we NEE kunnen en moeten zeggen tegen de wereldse verleidingen en JA tegen God.
Getuigenis
Vanmorgen werd in de kerk medegedeeld dat een van de mannen uit de kerk was overleden. Zijn vrouw was in de kerk. Het verscheurt haar dat haar man is overleden, maar ze heeft een wetenschap, namelijk dat haar man bij de Heer is. De zondag voordat hij ziek werd, heeft de man de keuze gemaakt om het offer van de Here Jezus aan te nemen en door Zijn poorten van genade binnen te gaan. De week daarna is hij bij de dokter geweest om zich te laten onderzoeken omdat hij last had. Er werd kanker geconstateerd in lever en/of alvleesklier en drie weken later (deze week) is hij overleden. Wat prachtig dat God nog een laatste keer heeft willen kloppen op het hart van de man, omdat HIj wist dat dit de laatste keer in de gemeente zou zijn. God is groot en goed.
Vervolgens een bakkie gedaan bij Theo en Margriet, compagnon en bijna buren van de Haantjes. EN TOEN...... heerlijk met z'n allen het zwembad in de tuin in thuis. Lekker bakken en koelen. Strakjes barbecuen en morgen naar huis...... wat vliegt de tijd.
Verder heb ik 's middags wat waar ingeslagen om mee terug te nemen naar NL.
Na het oefenen zijn we naar huis gereden, heb ik Maarten op bed nog een verhaaltje voorgelezen en zijn we met de meiden een spelletje gaan doen. Eigenlijk waren we allemaal zo gaar als een konijn :-)
Zondag
Wat geweldig, de gemeente waar R&R naartoe gaan. Eigenlijk allemaal oude knarretjes, maar zo lief, hartelijk en oprecht. Er speelt een dame, Hannah 88 jaar, achter het orgel en Robbert riedelt er wat tussendoor in het juiste tempo :-) Ik werd heel hartelijk begroet en dan niet op z'n Amerikaans, maar echt. Ik heb een poosje met de organiste zitten kletsen en ik kreeg tranen in mijn ogen van de bescheidenheid en liefde van deze vrouw, wat heerlijk. Het zingen van de liederen door ons deed iedereen stoppen met zingen omdat ze het zo mooi vonden. Wij hebben ook echt genoten van het feit om dit te mogen doen. Na de dienst nog heel even wat mensen gesproken en toen ging de kerk alweer dicht. Het is daar gewoon doorwerken :-) De prediking was goed, echt en puur. Aan de hand van mensen als Daniel, Wasti, Mozes en Jozef werd aangereikt en uitgelegd dat we NEE kunnen en moeten zeggen tegen de wereldse verleidingen en JA tegen God.
Getuigenis
Vanmorgen werd in de kerk medegedeeld dat een van de mannen uit de kerk was overleden. Zijn vrouw was in de kerk. Het verscheurt haar dat haar man is overleden, maar ze heeft een wetenschap, namelijk dat haar man bij de Heer is. De zondag voordat hij ziek werd, heeft de man de keuze gemaakt om het offer van de Here Jezus aan te nemen en door Zijn poorten van genade binnen te gaan. De week daarna is hij bij de dokter geweest om zich te laten onderzoeken omdat hij last had. Er werd kanker geconstateerd in lever en/of alvleesklier en drie weken later (deze week) is hij overleden. Wat prachtig dat God nog een laatste keer heeft willen kloppen op het hart van de man, omdat HIj wist dat dit de laatste keer in de gemeente zou zijn. God is groot en goed.
Vervolgens een bakkie gedaan bij Theo en Margriet, compagnon en bijna buren van de Haantjes. EN TOEN...... heerlijk met z'n allen het zwembad in de tuin in thuis. Lekker bakken en koelen. Strakjes barbecuen en morgen naar huis...... wat vliegt de tijd.
e shtunë, 7 korrik 2007
Aromat
Sinds ik wat frequenter in Nieuw-Lekkerland kom :-) eet ik zo nu en dan ook mee en heb ik het product Aromat leren kennen. Ook hier hebben ze Aromat en het is toch zooooo lekker. Boterham met kaas, ketchup en AROMAT. Boterham met kipfilet en AROMAT. Nog ff en ik smijt het in mijn thee. Die is trouwens ook voortreffelijk hier, de thee.
7 - 7 - 7
Een dag die voor velen bijzonder is.
Martin & Mirjam, gefeliciteerd met jullie 5-jarig huwelijk. Ik wens jullie een hele gave tijd in de dankdienst en de uren er omheen met vrienden, familie en buurtgenoten. Opdat er maar weer velen zullen zijn die de Here Jezus aannemen als hun persoonlijk Verlosser.
Wesley & Annewien, gefeliciteerd met de bruiloft. Ik hoop dat het weer een beetje opgeklaard is in NL en dat jullie zullen genieten van wat er vandaag allemaal gebeurd. Gods zegen over jullie huwelijk in de dienst, geweldig! Op naar de komende 60 jaar, als de Here Jezus nog niet terugkomt.
Iedereen van Jozua die vandaag jarig is, hartelijk gefeliciteerd!
Wij hebben net hier de grote schoonmaak gehouden. :-) En nu ga ik ff lekker bakken.
Martin & Mirjam, gefeliciteerd met jullie 5-jarig huwelijk. Ik wens jullie een hele gave tijd in de dankdienst en de uren er omheen met vrienden, familie en buurtgenoten. Opdat er maar weer velen zullen zijn die de Here Jezus aannemen als hun persoonlijk Verlosser.
Wesley & Annewien, gefeliciteerd met de bruiloft. Ik hoop dat het weer een beetje opgeklaard is in NL en dat jullie zullen genieten van wat er vandaag allemaal gebeurd. Gods zegen over jullie huwelijk in de dienst, geweldig! Op naar de komende 60 jaar, als de Here Jezus nog niet terugkomt.
Iedereen van Jozua die vandaag jarig is, hartelijk gefeliciteerd!
Wij hebben net hier de grote schoonmaak gehouden. :-) En nu ga ik ff lekker bakken.
e premte, 6 korrik 2007
Terra Mitica
Vanmorgen was het voor mij 10.45 uur toen ik mijn bed uitkwam, wat een rijkdom.... ennuh ik was niet de enige zeg maar. Heb ff in de zon liggen bakken, maar had me voor de verandering eens ingesmeerd. Wat een bocht is dat spul zeg, na een hele dag in de zon geen rode vlek te bekennen.... of is dat dan juist weer goed. Mijn benen zijn al wel lekker vekleurd en mijn bolus ook, de rest laat ik morgen nog wel ff roesten. Maar terug naar de titel, vandaag zijn we naar Terra Mitica geweest, een pretpark te vergelijken met Walibi World qua atracties en de grootte nog groter dan de efteling, echt enorm uitgestrekt. De meiden wisten al precies waar ze in wilden, Maarten vond veel dingen een beetje eng en koos lekker zijn eigen atracties uit. Vervolgens zag je hem helemaal glunderen, zeker toen hij uit 'zijn' wildwaterbaan kwam, speciaal een voor jongere kinderen.
Robbert en ik hebben eigenlijk de hele middag lopen pieken (zoals hij dat noemde). We zijn allebei in dingen geweest die we altijd stellig vermeden hebben. Renate is zo'n durfal, die heeft alles al gezien en is vaak met Maarten bij de tassen en slippers gebleven.
We liepen op een gegeven moment langs de Spaanse Goliath, je weet wel, de achtbaan over die over de kop gaat maar waarbij je onderaan de rails hangt en dus niet in een bak er bovenop zit. Ik wilde hem toch meester maken en ben alleen gegaan, want niemand durfde verder mee. Ik ging er redelijk rustig in, maar toen ik eenmaal in dat bakkie hing en we omhoog gingen, dacht ik ff: Wie had er nou weer een grote bek? Ik scheet echt peuken. Maar ja, 'je ken moeilijk uitstappuh alstie al naar boven klimt', dus ik me maar een beetje schrap gezet. We klommen naar het hoogste punt en 'pleurden' toen toch naar beneden, dat wil je niet weten. Ik... mijn.... nou de adrenaline giert nog door mijn lijf als ik er aan denk. Mijn maag zat ergens tussen mijn oren, ik voelde elke spier in mijn lijf aanspannen en we scheurden onderaan de rails van bocht naar ravijn, over de kop door de bocht enz. Zo onnoemelijk hard. Het ging zo hard :-) Ik heb mijn ogen de hele rit stijf dichtgehouden, dat zag ik later dus ook op de foto die gemaakt was. Ik voelde me ubermachtig :-) dat ik het gedaan had, maar ik stond te shaken op mijn grondvesten.
Anne en Robbert zijn de vrije val gaan doen, dat je eerst in zo'n bankje omhoog wordt gezogen en dat op het hoogste punt de luchtdruk wegvalt. Ook voor hen was het letterlijk adembenemend. Doordat de luchtdruk wegviel, val je zo hard naar beneden dat je adem ff stokt en je ook even niet meer in kan ademen. Daar hadden ze geen rekening mee gehouden, dus dat was heftig. Enfin, er zijn weer wat angstmuren doorbroken. Verder hebben we wat waterbanen meester gemaakt en hebben we erg genoten van het mooie weer. Rond een uur of 1930 naar huis, omkleden en naar de Chinees in Moraira. Erg leuk, erg gezellig en toen, vergeleken bij de andere avonden, vroeg naar bed. Ik ben nu nog de enige wakkere in het huis, wilde dit even publiceren.
Imagen residencias
Gisterenavond zijn we, na oerhollands gesnacked te hebben uit de frituurpan, een ijsje gaan eten in Moraira, Robbert's werkdurp. Leuk om het kantoor in het echt te zien, want uiteraard is het precies dezelfde voorkant als op de foto op de website, maar toch leuk of dan misschien wel extra leuk om het in het echt gezien te hebben. De foto staat nog op mijn camera, houden jullie tegoed.
We zijn wat langs de boulevard gelopen, Maxi ging ook mee en die vond het helemaal geweldig. Alhoewel, ze was wat overenthousiast en trok behoorlijk aan de lijn, waardoor ze zich zowat ophing. Heel de tijd dat gehijg :-)
De ijsjes en de koffie bij Tutto Frutto waren erg aangenaam. Was ook gezellig om er te zitten, leuk stekkie. Wat geinige foto's gemaakt en vervolgens langs de winkels terug naar de auto. We zijn een winkel, genaamd Ale Hop, binnengelopen, leuke gadgets allemaal. Anne een geweldige zonnebril, Mirjam leuke slippers en Renate kocht nog een leuk cadeautje. Ik zette ook nog een leuke zonnebril op mijn hoofd die als gegoten zat op die grote bolus, maar heb hem toch maar laten liggen, want het gaat de laatste tijd wel erg hard, hier een paar euro, daar een paar.... en ik ben toch niet zo'n zonnebrillendrager.
Na thuiskomst de kids lekker voldaan naar bed en hebben wij nog een spelletje gedaan, Bonanza. Geen van drieën kenden we de spelregels echt, dus ik heb me over de regels ontfermd en een dezer dagen gaan we het misschien nog een keer doen. Toen maar een potje zitten pesten en aansluitend Familie Poen gespeeld. Uiteraard tussendoor gelachen en zitten ouwenelen. Ook nog even nagedacht over de liederen die we zondag gaan zingen in de kerkdienst, maar dat gaat stapje voor stapje omdat we echt rekening moeten houden met de wat oudere mensen in de kerk en we het willen doen om te dienen en niet om een show te geven.
Hasta doei!
We zijn wat langs de boulevard gelopen, Maxi ging ook mee en die vond het helemaal geweldig. Alhoewel, ze was wat overenthousiast en trok behoorlijk aan de lijn, waardoor ze zich zowat ophing. Heel de tijd dat gehijg :-)
De ijsjes en de koffie bij Tutto Frutto waren erg aangenaam. Was ook gezellig om er te zitten, leuk stekkie. Wat geinige foto's gemaakt en vervolgens langs de winkels terug naar de auto. We zijn een winkel, genaamd Ale Hop, binnengelopen, leuke gadgets allemaal. Anne een geweldige zonnebril, Mirjam leuke slippers en Renate kocht nog een leuk cadeautje. Ik zette ook nog een leuke zonnebril op mijn hoofd die als gegoten zat op die grote bolus, maar heb hem toch maar laten liggen, want het gaat de laatste tijd wel erg hard, hier een paar euro, daar een paar.... en ik ben toch niet zo'n zonnebrillendrager.
Na thuiskomst de kids lekker voldaan naar bed en hebben wij nog een spelletje gedaan, Bonanza. Geen van drieën kenden we de spelregels echt, dus ik heb me over de regels ontfermd en een dezer dagen gaan we het misschien nog een keer doen. Toen maar een potje zitten pesten en aansluitend Familie Poen gespeeld. Uiteraard tussendoor gelachen en zitten ouwenelen. Ook nog even nagedacht over de liederen die we zondag gaan zingen in de kerkdienst, maar dat gaat stapje voor stapje omdat we echt rekening moeten houden met de wat oudere mensen in de kerk en we het willen doen om te dienen en niet om een show te geven.
Hasta doei!
e enjte, 5 korrik 2007
Cantamos
Voor de dienst van zondag hebben we een zangdienst voorbereid, weer ouderwets zingen. Erg leuk!
Engels, spaans.... jazzie, hele noten
La Marina - Benidorm
Vanmorgen geshopped met Renate in het La Marina-winkelcentrum in Benidorm. Ik wilde in ieder geval graag nieuwe slippertjes hebben (omdat dat andere paar eergisteren kapot is geknaagt door een van de twee huisdiervrienden) en een nieuwe tas zou ook wel handig zijn, omdat ik nu met een rugzak loop, wat niet echt charmant is en thuis de tas kapot is.
Laat het nou zijn dat ik voor €10,- bij elkaar een tas en een paar slippers heb en nog hardstikke leuk ook. Daarentegen was ik voor de koffie met een puntje taart voor ons beiden ook €10,- kwijt, maar dat mag de pret niet drukken :-)
Vandaag is het erg bewolkt en heeft het behoorlijk wat geregend, bovendien is de temperatuur flink gedaald. Nu begint het weer wat op te klaren en vanaf morgen wordt het weer tussen de 30-35 graden. Mooi moment nu om mijn huid ff bij te laten komen. Morgen weer lekker bakken. Robbert is vanaf vanmiddag tot en met maandagmorgen ook vrij, dus we gaan allemaal leuke dingen met z'n allen doen. Morgen beginnen we bij een pretpark. Meridon? of Terra Mitica. Het kan mij niet schelen, gezellig is het toch wel.
Hasta la pasta!
Laat het nou zijn dat ik voor €10,- bij elkaar een tas en een paar slippers heb en nog hardstikke leuk ook. Daarentegen was ik voor de koffie met een puntje taart voor ons beiden ook €10,- kwijt, maar dat mag de pret niet drukken :-)
Vandaag is het erg bewolkt en heeft het behoorlijk wat geregend, bovendien is de temperatuur flink gedaald. Nu begint het weer wat op te klaren en vanaf morgen wordt het weer tussen de 30-35 graden. Mooi moment nu om mijn huid ff bij te laten komen. Morgen weer lekker bakken. Robbert is vanaf vanmiddag tot en met maandagmorgen ook vrij, dus we gaan allemaal leuke dingen met z'n allen doen. Morgen beginnen we bij een pretpark. Meridon? of Terra Mitica. Het kan mij niet schelen, gezellig is het toch wel.
Hasta la pasta!
e mërkurë, 4 korrik 2007
Regen bij jullie, zon bij ons.... en andersom?
Het regent hier nu zowaar. De temperatuur is gekelderd tot onder de 20 graden denk ik. Mooi, want nu kan mijn huid ff een dag bijkomen en kan ik morgen weer knallen in de zon, want ik moet natuurlijk wel bruiner worden dan jullie allemaal bij elkaar.
Oh, het lijkt hier het Wilde Westen, ik zal proberen ze met z'n drieën op de foto te krijgen. Ra-Ita zit achter Floor (een aantal jaren ouder) aan, Maxi dacht: Da's nie goe, dus die ging achter Ra-Ita aan en toen was het en warboel :-) Gezellig hoor die beestenboel. Bij de weg, mijn slipper is nu helemaal naar het houtenjassenpark. Ik verloor hem gisteren definitief bij het lopen over het balkon. Vandaag gaan Renaat en ik even shoppen als de kids naar school zijn, want slippers zijn wel handig hier. Maat 42.... hmm... zal wel bij de herenafdeling zoeken worden.
Oh, het lijkt hier het Wilde Westen, ik zal proberen ze met z'n drieën op de foto te krijgen. Ra-Ita zit achter Floor (een aantal jaren ouder) aan, Maxi dacht: Da's nie goe, dus die ging achter Ra-Ita aan en toen was het en warboel :-) Gezellig hoor die beestenboel. Bij de weg, mijn slipper is nu helemaal naar het houtenjassenpark. Ik verloor hem gisteren definitief bij het lopen over het balkon. Vandaag gaan Renaat en ik even shoppen als de kids naar school zijn, want slippers zijn wel handig hier. Maat 42.... hmm... zal wel bij de herenafdeling zoeken worden.
Ra-Ita en Maxi aan de haal met mijn schoenen
Ik als jonge dame bedacht me voordat ik wegging dat het ook wel eens met minder schoenen kan in de koffer. Dus ik netjes een paar schoenen en een paar slippers meegenomen en dit is wat ervan overblijft.
Bommetje.... 3 op de schaal van Richter
Spetter pieter pater, lekker in het water. Even wat foto's van hoe bruin ik al ben :-)
Dios de pactos
Ik kom hier helemaal bij :-) Gisterenavond was het weer erg laat (gezellig zitten bakkeleien met R&R) en vanmorgen best vroeg, maar het is zo lekker hangen hier. Renate heeft last van haar arm door het snoepdrukken en o.a. daarom heb ik ff wat taken beetgepakt die zij niet zo makkelijk doet nu. De huishoudelijke taken... Strijken en dwijlen. Renate had gestofzuigd en ik ging er met de zwabber achteraan. Er liggen hier witte plavuizen waar je dus alles op ziet. Nu zijn ze weer citroenfris.
Eigenlijk is het gewoon lekker uitrusten hier. De kids zijn vanmorgen naar NL en Spaanse les gegaan. Ze werden gebracht door Theo, buurman uit NL, die hier per september twee jaar woont (een eindje verder naar beneden in de straat) met zijn gezin. Ik ben vanmidag lekker ff een tukkie gaan doen en de kids zijn bij vriendjes gaan spelen, dus het was een hangmiddaggie met Renaat en Mirjam.
Gisteren Maarten geholpen met zijn huiswerk, leuk joh! :-) En net Mirjam geholpen met haar huiswerk. Best lastig om dingen begrijpelijk uit te leggen. Voor mij/ons zijn dingen zo gewoon geworden, maar de kids moeten natuurlijk nog de basisprincipes leren, voordat ze het hun eigen gewoonte kunnen maken.
Heb leuke foto's gemaakt, waarvan er al een scala op de site zichtbaar is. Heb net een foto laten maken dat ik in het zwembad lag te dobberen.... wat een walrus joh :-) Je zou bijna Greenpeace bellen dat er een bedreigde diersoort prive wordt gehouden :-)
Eigenlijk is het gewoon lekker uitrusten hier. De kids zijn vanmorgen naar NL en Spaanse les gegaan. Ze werden gebracht door Theo, buurman uit NL, die hier per september twee jaar woont (een eindje verder naar beneden in de straat) met zijn gezin. Ik ben vanmidag lekker ff een tukkie gaan doen en de kids zijn bij vriendjes gaan spelen, dus het was een hangmiddaggie met Renaat en Mirjam.
Gisteren Maarten geholpen met zijn huiswerk, leuk joh! :-) En net Mirjam geholpen met haar huiswerk. Best lastig om dingen begrijpelijk uit te leggen. Voor mij/ons zijn dingen zo gewoon geworden, maar de kids moeten natuurlijk nog de basisprincipes leren, voordat ze het hun eigen gewoonte kunnen maken.
Heb leuke foto's gemaakt, waarvan er al een scala op de site zichtbaar is. Heb net een foto laten maken dat ik in het zwembad lag te dobberen.... wat een walrus joh :-) Je zou bijna Greenpeace bellen dat er een bedreigde diersoort prive wordt gehouden :-)
e martë, 3 korrik 2007
Dag 2 aan de Partida Paratella in Benissa, Spanje
Vanmorgen werd ik wakker en dacht ik: poeh, het is nog wel erg donker en ik ben toch al wel aardig uitgerust. Ach ja, die rolluiken he, houden de boel lekker donker, maar het was al 7.58 uur. Da's wel een tijd geleden dat ik tot die tijd op mijn bedje kon liggen zonder dat er een wekker was die me eruit rinkelde. Beetje gelezen uit het boekje Zuiver de zomer door en toen een duik genomen in het zwembad om een en ander te overdenken. Lekker dobberen in een zwemband in het zwembad met mijn koppetje in de zon.
Maarten moest naar Nederlandse les, dus we hebben hem daar met alle meiden naartoe gebracht en zijn toen wat op de boulevard gaan drinken. Vervolgens hebben we boodschappen gedaan in een supermarkt waar je u tegen zegt. Anne en ik hebben de auto van Renate leeggebaggerd en schoongemaakt :-)
In de middag zijn we met elkaar (Renate, de kids en ik) naar het strand in Moiraira geweest. Lekker liggen bakken als een patatje in een frietpan.... of welke vergelijking je ook maar wilt en kunt verzinnen en bedenken. Uiteraard ben ik niet geheel verbrandvrij. Ik heb me ECHT ingesmoren hoor! :-)
Enniejweejs, beetje simpele verhaaltjes, morgen verzin ik wel weer wat creatievere bewoordingen. Ga nu een spelletje spelen en ff lekker zitten. Heb net mijn tweede fysio-klant alweer gehad. Ik kan hier 'slapend' rijk worden. Dacht dat ze in NL workaholic waren maar de NLers nemen het gewoon mee naar Spanje. Net een compagnon van de Haantjes behandeld.
Maarten moest naar Nederlandse les, dus we hebben hem daar met alle meiden naartoe gebracht en zijn toen wat op de boulevard gaan drinken. Vervolgens hebben we boodschappen gedaan in een supermarkt waar je u tegen zegt. Anne en ik hebben de auto van Renate leeggebaggerd en schoongemaakt :-)
In de middag zijn we met elkaar (Renate, de kids en ik) naar het strand in Moiraira geweest. Lekker liggen bakken als een patatje in een frietpan.... of welke vergelijking je ook maar wilt en kunt verzinnen en bedenken. Uiteraard ben ik niet geheel verbrandvrij. Ik heb me ECHT ingesmoren hoor! :-)
Enniejweejs, beetje simpele verhaaltjes, morgen verzin ik wel weer wat creatievere bewoordingen. Ga nu een spelletje spelen en ff lekker zitten. Heb net mijn tweede fysio-klant alweer gehad. Ik kan hier 'slapend' rijk worden. Dacht dat ze in NL workaholic waren maar de NLers nemen het gewoon mee naar Spanje. Net een compagnon van de Haantjes behandeld.
Zuiver de zomer door
Vorige week kreeg ik een boekje binnen dat ik besteld had. Toen ik voor de eerste keer met AIA meeging was dat naar Griekenland. De teamleiders waren Henk en Ruth Stoorvogel. Zij waren destijds ook directeursechtpaar van AIA. Inmiddels is Henk pastor gemeenteontwikkeling in de Vrije Evangelisatie Zwolle en heeft hij drie boeken geschreven: Droom van God, de leerling en Zuiver de zomer door. Dit laatste boekje is een dagboekje voor de zomer (omdat stille tijd er dan vaak bij inschiet) aan de hand van 20 lessen uit het leven van Saul, Samuel en David. Het eerste lesje was weer goed confronterend. Het ging over dat ondanks dat Saul gezalfd is tot koning over Israel, hij uiteindelijk weer zelf het heft in handen neemt en de Heer alles van hem afneemt omdat hij niet gehoorzaamt. Ik moest constateren dat in deze tijd ik weer veel mijn eigen weg ben gegaan en ben dus weer dankbaar voor zo'n knipoog als deze waarin God wederom teksten uit Zijn Woord aanreikt om weer 'terug te komen'..... wat een engelengeduld, maar ik moet het nu wel een keer serieus gaan nemen.
Heerlijk om hier even te zijn.
Heerlijk om hier even te zijn.
e hënë, 2 korrik 2007
Friends are friends forever
Vanavond, na een heerlijk tukkie gedaan te hebben, zijn we uit eten gegaan, omdat de Haantjes vandaag precies een jaar geleden naar Spanje zijn vertrokken. Ik heb een heerlijke visschotel genoten, terwijl de rest aan de steaks en schnitzels ging. Heerlijk uitkijkend over de bergen en de zee, hebben we wat gekletst, spelletjes gedaan en genoten. Ik blijf hier nog een week en zij nog wel langer. Morgen weer meer nieuws.
Hasta la pasta!
Hasta la pasta!
Spanje.... hier ben ik!
Vanmorgen in alle vroegte met de trein vetrokken naar Schiphol. Het vliegtuig had ietwat vertraging met opstijgen, maar uiteindelijk werd dat 10 minuten bij aankomst en was ik dus keurig op tijd. De aankomsthal in Alicante is wat anders dan op Ben Gurion en Schiphol, veel kleiner en de mensen staan op een klutje op elkaar om hun geliefden te verwelkomen. De vlucht ging voorspoedig en ik had een gezellige buurman. Michel uit Eindhoven, ergens begin 40 en lichtman. Hij heeft gewerkt voor Andre Hazes, ook zijn begrafenis (licht) gedaan in de Arena. Verder werkt hij nu met Normaal en dat alweer 10 jaar. Bij Andre heeft hij 15 jaar gewerkt. Een integere man, die precies weet wat hij wil.
Ik maakte me voor instappen alweer een beetje druk over dat als ik buren zou hebben in het vliegtuig, hoe ik een gesprek aan kon knopen om uiteindelijk over de Here Jezus te kunnen praten. Ik vind dat zo moeilijk, dat kun je je niet voorstellen. Nou, het praatje pot was al gezellig, want hij maakte een grappige opmerking en daar borduurden we op verder. Ik kon de overstap niet maken en we gingen allebei een tukkie doen. Op een gegeven moment dacht ik: Ik leg het blad van Opwekking van deze maand wel duidelijk zichtbaar neer met de niet mis te verstane titel op het voorblad: God speelt geen enkele rol in mijn leven! (Hij is de regisseur). En na een paar minuten viel zijn blik op het blad, pakte hij het en begon erin te bladeren. "Is dat blad van jou?" Ja. (hij bekeek de achterkant) "He, op het flevofestival doe ik de belichting." En ja hoor, daar was de opening. "Ik heb veel met wim.... wim... hoe heet hij nou... "Grandia?" Ja, hem. Fijne vent! gewerkt.
Nou om een lang verhaal kort te maken, want als hij Wim meerdere malen per jaar hoort, hoef ik daar weinig meer aan toe te voegen... Hij vindt het prima en mooi als mensen geloven, hij ziet de emotie en de echtheid en dat waardeert hij in het doen van de belichting op dat soort evenementen, omdat het dan niet draait om geld, want het is er simpelweg niet. Hij 'heeft' er niet zoveel mee, maar vindt het fijn om op dit soort evenementen te werken. Hoe gaat die tekst ook alweer: God zal niet verlaten/voltooien wat Zijn Hand begon? :-)
Aangekomen in Alicante werd ik opgehaald door Renate en de kids. Na een kleine drie kwartier kwamen we aan in 'hun' paleis dat ze voor een schappelijke prijs huren van de eigenaar die wat tobt met zijn gezondheid. Ff een babbeltje gemaakt, 's middags kwam Robbert thuis en hebben ook wij ff zitten kletsen, een duik in het zwembad gemaakt en toen ging hij weer werken. Ik ben in slaap gevallen in de zon. Op een gegeven moment werd het wel erg warm en ben ik verkast naar de hangmat :-) onder de palmbomen. Ik hoorde een bepaald en herhalend geluid en zag dat de garage open stond.... Hey Renate zal wel aan het snoepdrukken zijn en ja hoor, 3 kilo hartjes aan het bedrukken met de namen van een stel dat gaat trouwen en de datum. Leuk hoor waar ik hier beland ben.
Het is wel erg vreemd..... de laatste keer dat ik ze echt gesproken heb was vlak voordat ze vetrokken naar Benissa en in mijn tussentijd tussen beide Israelperiodes in. Heb ze in maart nog wel in de gemeente gezien, maar toen wilde iedereen hen spreken.... en nu blijf ik een week hier tussen de palmbomen en in gezelligheid. Wat is het leven toch vaak rijk en bijzonder. Dank U Heer.
Ff bijtanken en tot gauw. Foto´s zijn al gemaakt, dus als de kids naar bed zijn zal ik eens kijken of ik ze kan plaatsen op de blog.
Ik maakte me voor instappen alweer een beetje druk over dat als ik buren zou hebben in het vliegtuig, hoe ik een gesprek aan kon knopen om uiteindelijk over de Here Jezus te kunnen praten. Ik vind dat zo moeilijk, dat kun je je niet voorstellen. Nou, het praatje pot was al gezellig, want hij maakte een grappige opmerking en daar borduurden we op verder. Ik kon de overstap niet maken en we gingen allebei een tukkie doen. Op een gegeven moment dacht ik: Ik leg het blad van Opwekking van deze maand wel duidelijk zichtbaar neer met de niet mis te verstane titel op het voorblad: God speelt geen enkele rol in mijn leven! (Hij is de regisseur). En na een paar minuten viel zijn blik op het blad, pakte hij het en begon erin te bladeren. "Is dat blad van jou?" Ja. (hij bekeek de achterkant) "He, op het flevofestival doe ik de belichting." En ja hoor, daar was de opening. "Ik heb veel met wim.... wim... hoe heet hij nou... "Grandia?" Ja, hem. Fijne vent! gewerkt.
Nou om een lang verhaal kort te maken, want als hij Wim meerdere malen per jaar hoort, hoef ik daar weinig meer aan toe te voegen... Hij vindt het prima en mooi als mensen geloven, hij ziet de emotie en de echtheid en dat waardeert hij in het doen van de belichting op dat soort evenementen, omdat het dan niet draait om geld, want het is er simpelweg niet. Hij 'heeft' er niet zoveel mee, maar vindt het fijn om op dit soort evenementen te werken. Hoe gaat die tekst ook alweer: God zal niet verlaten/voltooien wat Zijn Hand begon? :-)
Aangekomen in Alicante werd ik opgehaald door Renate en de kids. Na een kleine drie kwartier kwamen we aan in 'hun' paleis dat ze voor een schappelijke prijs huren van de eigenaar die wat tobt met zijn gezondheid. Ff een babbeltje gemaakt, 's middags kwam Robbert thuis en hebben ook wij ff zitten kletsen, een duik in het zwembad gemaakt en toen ging hij weer werken. Ik ben in slaap gevallen in de zon. Op een gegeven moment werd het wel erg warm en ben ik verkast naar de hangmat :-) onder de palmbomen. Ik hoorde een bepaald en herhalend geluid en zag dat de garage open stond.... Hey Renate zal wel aan het snoepdrukken zijn en ja hoor, 3 kilo hartjes aan het bedrukken met de namen van een stel dat gaat trouwen en de datum. Leuk hoor waar ik hier beland ben.
Het is wel erg vreemd..... de laatste keer dat ik ze echt gesproken heb was vlak voordat ze vetrokken naar Benissa en in mijn tussentijd tussen beide Israelperiodes in. Heb ze in maart nog wel in de gemeente gezien, maar toen wilde iedereen hen spreken.... en nu blijf ik een week hier tussen de palmbomen en in gezelligheid. Wat is het leven toch vaak rijk en bijzonder. Dank U Heer.
Ff bijtanken en tot gauw. Foto´s zijn al gemaakt, dus als de kids naar bed zijn zal ik eens kijken of ik ze kan plaatsen op de blog.
e shtunë, 30 qershor 2007
Dat heb ik natuurlijk weer :-)
Voor dit soort dingen kun je ook alleen maar Marloes Hoogkamer heten. Gisteren voltrok zich het heuglijke feit dat Leendert en Marianne voor Gods aangezicht elkaar trouw beloofden.... oftewel ze gingen trouwen. Ik was het kaartje min of meer kwijtgeraakt. Mijn moeder had twee weken geleden in zo'n opruimmanie mijn hele bureau leggeroofd, alles in een zak gestopt en op mijn kamer gezet. Geen zin gehad om het uit te zoeken, dus ik mailde een vriend of hij het adres kon mailen en hoe laat ik waar moest zijn. Ik wist dat de dienst vrij vroeg zou zijn, dus ik was om 13.30 uur op de plaats van bestemming. Er waren wat verschillende gebouwen en wist dus niet welke het was. Belde ik die vriend op en vraag: Welk gebouw is het? Welk gebouw het is? Je moet gewoon bij Marianne naar binnen!!! Ohoh.... nattigheid.... uuhm ja, das wel leuk dan.... maareeh ik ben geen daggast. Geen daggast? En wij... Nou ga maar gewoon naar binnen en zie maar. Dus ik naar binnen, bruidspaar was hoogstverbaasd maar liet me uiteraard binnen. Het was best druk dus op een gegeven moment ben ik op de bruid en bruidegom afgestapt en heb ik het verhaal uitgelegd en zei ik dat ik na de kerkdienst weer zou vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. Altijd weer apart om bij een inzegening van een bruiloft te zijn. Ik was echt doodop en het was berekoud in die kerk, dus ik had het na de dienst wel gehad en ben dus weggegaan. 's avonds was er nog een feest, maar daar heb ik me even voor afgemeld. Ik was niet meer te genieten.... anyway, dat was weer mijn vrijdagbelevenis.
e enjte, 28 qershor 2007
Vaste baan!
Zojuist heb ik te horen gekregen dat ik de baan heb als fysiotherapeute met kinderen op een MLK en een ZMLK-school. Hardstikke leuk dus. Het is een baan voor ongeveer 27 uur, uitgaande van de schooltijden (werktijden). In het begin zal het even aanpoten worden, omdat het een andere tak van sport is, maar des te groter de uitdaging. Zodoende heb ik me dan ook ingeschreven voor de opleiding Kinderfysiotherapie, maar daar kan ik hoogstwaarschijnlijk pas mee starten in seizoen 2008-2009, dus volgend seizoen. Dit seizoen zat al vol. Ik ben erg benieuwd.
e martë, 26 qershor 2007
Geslaagd!
Vandaag was het zover, het eindgesprek. Ik ben geslaagd! Vanaf nu ga ik als gediplomeerd fysiotherapeute door het leven. Toch leuk zo'n papiertje al blijft mijn tofste titel: Kind van God! Koningskind of prinses :-)
Scriptie - 8
Feedbackverslag - 8
Presentatie - 7.5
Eindgesprek - 7
Wij zijn gekomen om U te aanbidden Jezus. De woorden van ons hart gaan uit naar U. Wij proclameren U de overwinning, houden vast aan de beloften van Uw Woord. Alles wat adem heeft, juicht voor onze Heer. Elke hand strekt zich uit naar de hemel tot Uw eer. U hebt de hoogste plaats, want U hebt alle macht. Laat alles in dit huis zijn tot Uw eer. Halleluja, U bent Koning. Halleluja, Majesteit. Halleluja, dankzij U ben ik bevrijd. Alles wat adem heeft, juicht voor onze Heer. Elke hand strekt zich uit naar de hemel tot Uw eer. U hebt de hoogste plaats, want U hebt alle macht. Laat alles in dit huis zijn tot Uw eer.
Scriptie - 8
Feedbackverslag - 8
Presentatie - 7.5
Eindgesprek - 7
Wij zijn gekomen om U te aanbidden Jezus. De woorden van ons hart gaan uit naar U. Wij proclameren U de overwinning, houden vast aan de beloften van Uw Woord. Alles wat adem heeft, juicht voor onze Heer. Elke hand strekt zich uit naar de hemel tot Uw eer. U hebt de hoogste plaats, want U hebt alle macht. Laat alles in dit huis zijn tot Uw eer. Halleluja, U bent Koning. Halleluja, Majesteit. Halleluja, dankzij U ben ik bevrijd. Alles wat adem heeft, juicht voor onze Heer. Elke hand strekt zich uit naar de hemel tot Uw eer. U hebt de hoogste plaats, want U hebt alle macht. Laat alles in dit huis zijn tot Uw eer.
e hënë, 25 qershor 2007
LEEF!
Halleluja Adonai, Amen! Jezus, ik hou van U, meer dan de sterren aan de hemel, meer dan het water van de zee.
Ik heb het voorrecht de praisegroep van de Triple 7 - jeugddiensten te gaan begeleiden en in het begin dan ook de zangdiensten tijdens de jeugddiensten te gaan doen. Helemaal gaaf! Nou kan ik eens ff lekker helemaal uit mijn stekker gaan :-) In de periode in Israel bedacht ik me al dat het handig zou zijn als die gasten ff begeleid zouden worden en in die tijd nam Lisette het op zich. Lisette krijg over 3.5 maanden een kindje en gaat het ff wat rustiger aandoen, danwel haar tijd anders indelen. Zo werd ik gevraagd voor deze taak. Ben erg benieuwd, na de zomervakantie zal de eerste oefenavond zijn. Echt tov om met die gasten op te gaan trekken en te gaan zingen tot Gods eer!
U regeert. Er is macht in Zijn Woord, als de wateren bruist Zijn stem! Alle macht, alle heerlijkheid en kracht! Alle lof want U regeert!
Ik heb het voorrecht de praisegroep van de Triple 7 - jeugddiensten te gaan begeleiden en in het begin dan ook de zangdiensten tijdens de jeugddiensten te gaan doen. Helemaal gaaf! Nou kan ik eens ff lekker helemaal uit mijn stekker gaan :-) In de periode in Israel bedacht ik me al dat het handig zou zijn als die gasten ff begeleid zouden worden en in die tijd nam Lisette het op zich. Lisette krijg over 3.5 maanden een kindje en gaat het ff wat rustiger aandoen, danwel haar tijd anders indelen. Zo werd ik gevraagd voor deze taak. Ben erg benieuwd, na de zomervakantie zal de eerste oefenavond zijn. Echt tov om met die gasten op te gaan trekken en te gaan zingen tot Gods eer!
U regeert. Er is macht in Zijn Woord, als de wateren bruist Zijn stem! Alle macht, alle heerlijkheid en kracht! Alle lof want U regeert!
de koning voor de Koning!!!!!!! --> Tweede geworden!
Dit weekend was weer eens ouderwets een gezelligheids-weekend. Eerst ff bij de Bruijn(e) beertjes langs voor wat poetswerk en daarna in veel te harde vaart naar Nij Beets.... waar.... Nij Beets (dus letterlijk 'dichtbij Beets'). Bij aankomst waren alle andere teamleden er al.... niet te geloven als je erbij nadenkt dat het bijna alleen maar heren zijn :-)
Eerst weer wat kennismaking, aangezien er weer nieuwe heren waren toegevoegd aan ons team. Vervolgens gezongen en gebeden. Toen ging een aantal heren heel even vissen terwijl 'wij' het eten bereidden. Wij waren.... even denken... Aize, Jan Willem (achternaam = de koning), Liesbeth en ik: Soepie met wat broodjes, brood en puddingbroodjes. Je-ammie!
Om 1900 deden we mee aan het zaalvoetbaltournooi van Bethel Sports in Drachten. Hieraan deden zowel christelijke als niet-christelijke teams mee. Wij zijn tweede geworden. Is dat goed of is dat goed?! En ik heb maar één enkel in hoeven tapen en dat was nog uit voorzorg ook.
Zondag naar de Bethel in Drachten geweest. Orlando Bottenbley sprak over in de kracht van de Heilige Geest staan zonder naar de ene kant danwel de andere kant uit te slaan. In Gods Woord staat dat de Geest met kracht over ons zal komen.
We bleven met z'n drieën bij Aize slapen. Ik had verwacht dat er meer zouden blijven overnachten, maar niet dus. Dick ging bij Aize in het tweepersoonsbed :-), Jan Willem op een matras op de grond in een bijkamertje en ik op de bank. De zoons van Aize waren namelijk ook het weekend 'thuis' en dus waren er twee slaapkamers bezet. Dus ik prinsesheerlijk op de grote bank, komt die hond (waarvan ik de naam nog steeds niet verstaan heb) bij me liggen en dan niet soepel aan het voeteneind, nee..... echt onder mijn arm waar het blijkbaar voor hem gezellig, warm en knus was :-) Na een uur werd ik wat stijvig en heb hem maar weer op de grond gezet, waarna de hond verder snurkend de nacht doorbracht. Je zou zeggen: Dan geef je dat beest toch een lel..... ach, vond ik zielig, ik was tenslotte gast :-)
e mërkurë, 20 qershor 2007
Buh-loggen
Ik maak op zich best heel wat mee, maar ga daar weer wat meer over zeggen als er meer concreet is. In ieder geval heb ik komend weekend teammeeting in Friesland, dus dat wordt lachen en zeker na het weekend niet over gezwegen.
Vanavond heb ik in Gouda een sollicitatiegesprek op een vacature voor een kinderfysiotherapeut op twee scholen voor 20 uur per week. Vrijdag heb ik een sollicitatiegesprek in Wouw voor 15-20 uur per week in een particuliere praktijk.
Vanavond heb ik in Gouda een sollicitatiegesprek op een vacature voor een kinderfysiotherapeut op twee scholen voor 20 uur per week. Vrijdag heb ik een sollicitatiegesprek in Wouw voor 15-20 uur per week in een particuliere praktijk.
e diel, 10 qershor 2007
Put on the garments of praise
Ik laat mijn handjes en voetjes weer een beetje te veel aan de wereld gebonden zijn, dus moet me weer eens ff losrukken. Bidden en bijbellezen zijn mooie wapens, zoniet de beste wapens!
We will shout to the north and the south. Jesus is saviour to all, Lord of heaven and earth.
I hear the voice of one crying: Prepare ye the way of the Lord. Make His path straight in the wilderness. Let His light shine in the darkness.
We will shout to the north and the south. Jesus is saviour to all, Lord of heaven and earth.
I hear the voice of one crying: Prepare ye the way of the Lord. Make His path straight in the wilderness. Let His light shine in the darkness.
e enjte, 7 qershor 2007
Verwondering, verbazing, ontzetting
Gisteren liep ik de trap naar beneden op weg naar de metro en was ik ineens even in gedachten verzonken en verwonderde ik me over het feit wie wij zijn, welk doel we hebben en wat onze eeuwige bestemming is danwel kan zijn. Ik genoot ineens van het feit dat ik bij God mag horen en verbaasde me over het feit hoe Hij ons gemaakt heeft. We doen, we gaan, we leven..... en de Heer der Heren, Jezus Christus, staat daarboven. "God regeert, Hij regeert in eeuwigheid!"
Gisteren en vandaag werd ik geconfronteerd met dames onder een hooddoek/sluier. Twee daarvan waren Nederlands-afkomstige dames. Bij de een ging ik ervan uit dat ze in God van de bijbel geloofde, gezien haar kleding, kan ook helemaal verkeerd gedacht zijn en de ander zal moslim geweest zijn, gezien haar kledij. Ik gebruikte als excuus dat het zo druk was in de metro, maar eigenlijk had ik op de laatste dame af willen stappen en haar willen vragen wat ze geloofde. Ik kan me daar hoogst over verbazen als Nederlandse dames zich bekeren tot de Islam gezien het beeld dat hier heerst. Bovendien was haar gelaatsuitdrukking niet echt sprankelend... ja, eigenlijk had ik gewoon op haar af moeten stappen.
Gisteren en vandaag werd ik geconfronteerd met dames onder een hooddoek/sluier. Twee daarvan waren Nederlands-afkomstige dames. Bij de een ging ik ervan uit dat ze in God van de bijbel geloofde, gezien haar kleding, kan ook helemaal verkeerd gedacht zijn en de ander zal moslim geweest zijn, gezien haar kledij. Ik gebruikte als excuus dat het zo druk was in de metro, maar eigenlijk had ik op de laatste dame af willen stappen en haar willen vragen wat ze geloofde. Ik kan me daar hoogst over verbazen als Nederlandse dames zich bekeren tot de Islam gezien het beeld dat hier heerst. Bovendien was haar gelaatsuitdrukking niet echt sprankelend... ja, eigenlijk had ik gewoon op haar af moeten stappen.
Net liep ik een de supermarkt en kwam ik een van de kinderen tegen die ooit met kinderkamp is meegeweest. Hij zal nu 12 zijn??? Ik zei hem gedag en vroeg hem uit belangstelling of hij nog iets bijzonders gaat doen van de zomer, hij heeft tenslotte minimaal 6 weken vrij. Hij wist het nog niet helemaal, maar 'hij ging het er zeker van nemen' zei hij. Hij zei er gelijk achteraan van een afstand: Ik ben ondertussen ook niet christelijk meer, dus ja.... Hij dacht blijkbaar dat ik het vroeg met oog op het kinderkamp. Ik schoot in de lach om die opmerking, maar niet omdat ik het nou zo grappig vond geloof ik. 'Ik ben ondertussen ook niet christelijk meer'..... Alsof je een abonnement hebt op een tijdschrift. Ik loop hier nu nog over te meimeren..... Dat mannetje heeft het nooit begrepen, bovendien woont hij in een ontwrichte thuissituatie. Je kunt niet 'ondertussen niet meer christelijk zijn'. Ja, dat kan wel, maar dan ben je het nooit geweest zeg maar. Ik denk wel dat je lauw, koud kunt zijn. Ik zou me dat niet voor kunnen stellen, niet meer christelijk te zijn. Dat je weinig tot geen vrucht draagt kan ik me nog iets bij voorstellen... Maar hoe maak je een wedergeboorte ongedaan? Niet volgens mij tenzij je doodgaat. Kun je als je wedergeboren bent tegen God kiezen? Volgens mij niet.... denk het niet.... Als je niet wedergeboren bent, kan het wel. Lastige materie.... ik was een beetje ontzet door de opmerking geloof ik. 'Ik ben ondertussen ook niet christelijk meer'.... Heer, red u deze jongen, zijn zusje, zijn moeder en zijn vader, zijn familie van de dood. Wees vrij!
e mërkurë, 6 qershor 2007
Zwetsen
Als ik moe ben, dan ben ik vaak niet zo rap van tong. Als ik lui ben en het dus lijkt alsof ik moe ben, dan komen de opmerkingen des te sneller. Iedereen kan lik op stuk verwachten dan. Het is zo heerlijk om verbaal echt hele stoere (in de zin van humoristische) dingen te zeggen, waar iedereen om kan lachen. Het komt ook vaak voor dat ik zomaar zelf in de lach schiet om wat dan ook en dat is dan niet uit te leggen.
De aanleiding om dit te typen, was dat ik een foto wilde plaatsen waar ik enorm om heb moeten lachen. Nu realiseer ik me dat die foto / dat plaatje al elders op deze website staat en het dus niet nieuw meer is.
Dus laat ik hier maar bij en breek ik mijn verhaal weer af.
De aanleiding om dit te typen, was dat ik een foto wilde plaatsen waar ik enorm om heb moeten lachen. Nu realiseer ik me dat die foto / dat plaatje al elders op deze website staat en het dus niet nieuw meer is.
Dus laat ik hier maar bij en breek ik mijn verhaal weer af.
e diel, 3 qershor 2007
Verjaardag op zaterdagavond
De kleine dingen in het leven maken het bruisend en om van te genieten. Zaterdagavond moest ik werken, maar kon ik een half uur eerder weg. Ik wist dat er die avond verjaardagen gevierd zouden worden, laat verder in het midden van wie :-), dus ik sprong in de auto en reed net binnen de snelheidslimiet naar een nabijgelegen dorp, waar het in een bepaalde tuin volop gezellig was.
Ik feliciteerde iedereen, verontschuldigde me bij de 'jarigen' voor het feit dat ik een briljant idee had voor een cadeau maar voor een gesloten deur stond, inderdaad De Schuilplaats. Eerst ff binnen gezeten en gekletst met de dames (hoezo traditioneel :-) en later begaf ik me naar buiten waar een stel heren onder het genot van een hapje en een drankje zaten te kletsen. Ik ging er gewoon bij zitten, een aantal andere dames volgden en zo werd de groep buiten weer groter.
Ik neem u graag mee een verhaal in van die avond. Twee broers zitten met elkaar te praten, de een begint over de wijn die op tafel staat en of die van kwaliteit is. Hij legt met zijn kennis uit dat bepaalde druiven goed zijn, toevallig zijn die verwerkt in de wijnen die op tafel staan, hoe kan het ook anders :-), uit welke jaartallen wijnen goed zijn en hoe je nog meer kunt zien of een wijn van een bepaalde standaard is. De standaard is ook af te meten aan de diepte van het gat onderin de fles, daar kun je namelijk je duim insteken en zo dus opschenken. Bij beide flessen van tafel ging de duim er (maar) voor de helft in en zodoende werden ze bestempeld als 'middelmatige' wijnen. Ik ving flarden van het gesprek op, maar realiseerde me steeds meer dat de 'luisterende broer' steeds minder aandacht voor het verhaal kreeg. Toen ontstond het moment waar we nog meerdere malen later op die avond om hebben moeten lachen. De 'luisterende broer' grijpt 'al luisterend' naar zijn flesje Amstel Bier en probeert onverstoord zijn duim in de onderkant van het flesje te proppen, wat niet gaat want de onderkant is plat.
Ik zag dat hele tafereel voor mijn ogen plaatsvinden en ook het gebrek aan reactie van de 'enthousiaste wijnkenner', die onverstoorbaar doorging met het vertellen van zijn verhaal. Schitterend!
e shtunë, 2 qershor 2007
The week after
Tsja.... de dagen NA Opwekking zijn voorbij gevlogen. Sowieso begin je eigenlijk al bijna in het midden van de week aan je week. Dinsdag met dikke ogen achter de computer voor het typen van de scriptie, woensdag ook, donderdag ook en vrijdag.... jawel.... ook. Donderdagavond 20+ en daarvoor was ik nog even wezen kijken bij Thamar. Net een week oud, echt tof zo'n klein wijfie.
In deze week zijn er meerdere mensen naar mij toegekomen of ik ze fysiotherapeutisch kon helpen met serieuze behandeldoelstelingen en dus niet (alleen) poetsen. Een goed verhaal gaat blijkbaar als een lopend vuurtje :-) Op dit moment is mijn 'vaste klant' alleen nog maar dhr. E. de B. (tsja, beroepsgeheim he). Naar eigen zeggen staat zijn koffie altijd Bruijn zeg maar :-). Morgen spreek ik verschillende mensen over hun eventuele vragen. Ben benieuwd, nu kan het nog, zo lang ik geen baan (in de buurt) heb.
Vandaag naar het kraamfeest van Daan geweest. Gezellig hoor en lekker in het zonnetje. Zometeen werken en daarna nog misschien toch wel even op uitnodiging van A. de B. een glaasie fris meepikken op het verjaardagsfeest.
Ik zal weer eens foto's gaan maken, zodat de website ook nog leuk aangekleed blijft.
In deze week zijn er meerdere mensen naar mij toegekomen of ik ze fysiotherapeutisch kon helpen met serieuze behandeldoelstelingen en dus niet (alleen) poetsen. Een goed verhaal gaat blijkbaar als een lopend vuurtje :-) Op dit moment is mijn 'vaste klant' alleen nog maar dhr. E. de B. (tsja, beroepsgeheim he). Naar eigen zeggen staat zijn koffie altijd Bruijn zeg maar :-). Morgen spreek ik verschillende mensen over hun eventuele vragen. Ben benieuwd, nu kan het nog, zo lang ik geen baan (in de buurt) heb.
Vandaag naar het kraamfeest van Daan geweest. Gezellig hoor en lekker in het zonnetje. Zometeen werken en daarna nog misschien toch wel even op uitnodiging van A. de B. een glaasie fris meepikken op het verjaardagsfeest.
Ik zal weer eens foto's gaan maken, zodat de website ook nog leuk aangekleed blijft.
e martë, 29 maj 2007
Opwekking 2007
Wat was het weer geweldig, het weer was trouwens ook geweldig! Goede preken, heerlijke zang en muziek, eenheid, liefde, lachen, gieren en brullen. Genieten van mensen, bakken in de zon, groeien naar God bovenal. Oude en nieuwe vrienden ontmoeten, wat een rijkdom! 50.000 man die uitroepen dat Jezus de Koning der koningen is. Amen!We stonden met een man of 25-30 op veld D en op veld stond ook nog een clan, zie foto boven. Het was zo gezellig. Wat heerlijk om bij elkaar te zijn als christenen en God te bezingen om wie Hij is.
Abonohu te:
Komentet (Atom)